جنگ افزارهای هسته ای (nuclear weapons)
(یا: سلاح های اتمی) جنگ افزار هسته ای نام خود را از نیروی ویرانگر واکنش های هسته ای ناشی از شکافت هسته ای گرفته است. افزون بر شکافت هسته ای از طریق واکنش دیگری به نام همجوشی یا آمیختگی هسته ای، نوع دیگری از بمب هسته ای تولید می شود که قدرت تخریبی بیشتری دارد. به علت قدرت فوق العاده تخریبی جنگ افزارهای هسته ای، یک بمب کوچک هسته ای می تواند از بزرگ ترین جنگ افزار و بمب متعارف نیز ویرانگرتر و مرگبارتر باشد و یک بمب هسته ای برای ویران و نابودکردن یک شهر کفایت می کند. در تاریخ جنگ ها، در دو مورد از جنگ افزارهای هسته ای آن هم در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم استفاده شده است. نخستین بمب در سحرگاه ۶ اوت ۱۹۴۵ توسط امریکا بر روی شهر هیروشیما۱ی ژاپن فروریخته شد. این بمب از اورانیوم غنی شده ساخته شده بود و اسم آن «پسر کوچک» بود. بمب دوم با نام رمز «مرد چاق» از نوع پلوتونیومی که سه روز بعد بر روی شهر ناگازاکی۲ ژاپن فرو انداخته شد. انفجار این دو بمب در همان لحظات اولیه ۱۲۰هزار نفر و با گذشت زمان نزدیک به ۲۵۰هزار نفر قربانی برجای گذاشت. از آن زمان تاکنون بیش از ۲هزار بمب اتمی توسط کشورهای امریکا، شوروی، انگلیس، فرانسه، چین و در سال های اخیر هند و پاکستان آزمایش شده اند. آخرین کشوری که به آزمایش زیرزمینی سلاح اتمی اقدام کرد، کرۀ شمالی است. از این کشورها و همچنین روسیه که وارث تسلیحات هسته ای شوروی است، به منزلۀ قدرت های هسته ای جهان یاد می شود. بمب های هسته ای به دو گروه بمب اتمی۳ و بمب هیدروژنی۴ تقسیم می شوند. بزرگ ترین بمب اتمی که تاکنون ساخته شده، بمبی است با نام بمب تزار۵ که در دوران شوروی ساخته شد. چنانچه یک بمب اتمی در قسمت بالای جو منفجر شود، می تواند پالس یا تپش الکترومغناطیسی پدید آورد و همۀ سامانه ها و تأسیسات مخابراتی و ارتباطی را در منطقه ای گسترده مختل کند و مشکلات فراوانی برای کسانی به وجود آورد که از مرگ نجات یافته اند. نگرانی از آزمایش های هسته ای سبب شد تا در ۱۹۶۳ پیمان منع نسبی آزمایش های هسته ای۶ امضا شود. براساس این پیمان هرگونه آزمایش هسته ای در جو و در زیر دریاها ممنوع شد، اما آزمایش های زیرزمینی ادامه یافته است. موشک های هسته ای را می توان در زیردریایی ها یا روی واگن ها یا دیگر سکوهای متحرک مستقر کرد و آن ها را از دید دشمن پنهان نگه داشت. درخلال جنگ سرد۷، امریکا و اتحاد شوروی بارها در آستانۀ جنگ هسته ای قرار گرفتند که بحران موشکی کوبا۸ و بحران سوئز۹ ازجملۀ این موارد بود. برآورد می شود در حال حاضر ۲۹هزار بمب اتمی در اختیار هفت کشور هسته ای جهان قرار داشته باشد که ۹۰ درصد آن ها به امریکا و روسیه تعلق دارند.HiroshimaNagasakiatomic bombshydrogen bombsTsar BombaPartial Test Ban TreatyCold WarCuban Missile CrisisSuez Crisis
(یا: سلاح های اتمی) جنگ افزار هسته ای نام خود را از نیروی ویرانگر واکنش های هسته ای ناشی از شکافت هسته ای گرفته است. افزون بر شکافت هسته ای از طریق واکنش دیگری به نام همجوشی یا آمیختگی هسته ای، نوع دیگری از بمب هسته ای تولید می شود که قدرت تخریبی بیشتری دارد. به علت قدرت فوق العاده تخریبی جنگ افزارهای هسته ای، یک بمب کوچک هسته ای می تواند از بزرگ ترین جنگ افزار و بمب متعارف نیز ویرانگرتر و مرگبارتر باشد و یک بمب هسته ای برای ویران و نابودکردن یک شهر کفایت می کند. در تاریخ جنگ ها، در دو مورد از جنگ افزارهای هسته ای آن هم در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم استفاده شده است. نخستین بمب در سحرگاه ۶ اوت ۱۹۴۵ توسط امریکا بر روی شهر هیروشیما۱ی ژاپن فروریخته شد. این بمب از اورانیوم غنی شده ساخته شده بود و اسم آن «پسر کوچک» بود. بمب دوم با نام رمز «مرد چاق» از نوع پلوتونیومی که سه روز بعد بر روی شهر ناگازاکی۲ ژاپن فرو انداخته شد. انفجار این دو بمب در همان لحظات اولیه ۱۲۰هزار نفر و با گذشت زمان نزدیک به ۲۵۰هزار نفر قربانی برجای گذاشت. از آن زمان تاکنون بیش از ۲هزار بمب اتمی توسط کشورهای امریکا، شوروی، انگلیس، فرانسه، چین و در سال های اخیر هند و پاکستان آزمایش شده اند. آخرین کشوری که به آزمایش زیرزمینی سلاح اتمی اقدام کرد، کرۀ شمالی است. از این کشورها و همچنین روسیه که وارث تسلیحات هسته ای شوروی است، به منزلۀ قدرت های هسته ای جهان یاد می شود. بمب های هسته ای به دو گروه بمب اتمی۳ و بمب هیدروژنی۴ تقسیم می شوند. بزرگ ترین بمب اتمی که تاکنون ساخته شده، بمبی است با نام بمب تزار۵ که در دوران شوروی ساخته شد. چنانچه یک بمب اتمی در قسمت بالای جو منفجر شود، می تواند پالس یا تپش الکترومغناطیسی پدید آورد و همۀ سامانه ها و تأسیسات مخابراتی و ارتباطی را در منطقه ای گسترده مختل کند و مشکلات فراوانی برای کسانی به وجود آورد که از مرگ نجات یافته اند. نگرانی از آزمایش های هسته ای سبب شد تا در ۱۹۶۳ پیمان منع نسبی آزمایش های هسته ای۶ امضا شود. براساس این پیمان هرگونه آزمایش هسته ای در جو و در زیر دریاها ممنوع شد، اما آزمایش های زیرزمینی ادامه یافته است. موشک های هسته ای را می توان در زیردریایی ها یا روی واگن ها یا دیگر سکوهای متحرک مستقر کرد و آن ها را از دید دشمن پنهان نگه داشت. درخلال جنگ سرد۷، امریکا و اتحاد شوروی بارها در آستانۀ جنگ هسته ای قرار گرفتند که بحران موشکی کوبا۸ و بحران سوئز۹ ازجملۀ این موارد بود. برآورد می شود در حال حاضر ۲۹هزار بمب اتمی در اختیار هفت کشور هسته ای جهان قرار داشته باشد که ۹۰ درصد آن ها به امریکا و روسیه تعلق دارند.HiroshimaNagasakiatomic bombshydrogen bombsTsar BombaPartial Test Ban TreatyCold WarCuban Missile CrisisSuez Crisis
wikijoo: جنگ_افزارهای_هسته_ای