رابطه عمل و اخلاق

[ویکی فقه] یکی از مباحث بسیار مهم علم اخلاق، تأثیر متقابل عمل و اخلاق و رابطه این دو با یکدیگر است.در این زمینه، برخی بر این پندارند که مقوله اخلاق و شخصیت، با مقوله عمل چندان ارتباطی ندارد، زیرا اخلاق و منش انسانی، امری ثابت و پایدار است و تشکیل دهنده شخصیت آدمی است، در صورتی که عمل، امری گذرا و بی ثبات است، بنابر این، از چنین چیزی چگونه می توان نتیجه ای پایدار و پا برجا طلب کرد؟
راغب اصفهانی، لغت شناس معروف، در زمینه فرق بین «خُلق» و «خُلق» می نویسد: «خلق در مورد شکلها و صورت های ظاهری است، در حالی که خُلق، قوا و ملکاتی است که با چشم دل قابل درک است، نه با چشم ظاهر.»
هدف خلقت از منظر قرآن
خداوند حکیم ساختمان جسم انسان را به دست با کفایت خود تکمیل کرد و خواست و اراده بشر در این زمینه بی تأثیر است، ولی خلق و خوی و ساختار روحی و شکل گرفتن خمیرمایه جانش را در حد بسیار زیادی به دست خود انسان سپرد.از دیدگاه قرآن، هدف از خلقت بشر و نیز بعثت پیامبران الهی، تکامل وجودی انسان از طریق پرستش خداوند است. در این میان، مقصود از بعثت نبی خاتم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ تعلیم و تربیت بیان شده که پیامبران گذشته نیز در پی آن بوده اند.
اهمیت و هدف علم فقه
در تمام ادیان الهی به ویژه اسلام، «فقه» به عنوان یک مجموعه غنی، هماهنگ و کامل، در راستای وصول انسان به کمالات معرفی شده و در جایگاه بلندی قرار گرفته است و در یک کلام، تنها راه تربیت بشر تلقی می شود، از این رو، امامان معصوم ـ علیه السلام ـ فقه را با فضیلت ترین دانش و نقطه اوج کمال دینی معرفی کرده اند. بنابراین، هدف از فقه، ایجاد زمینه و تسهیل دستیابی انسان به کمال مطلق است و آرزوی تحصیل خلق و خوی انسانی بدون داشتن عمل شایسته، خیالی باطل و انتظاری بیهوده است.
تاثیر متقابل رفتار و خُلق
...