[ویکی فقه] همکاری سامانیان یا همان فرزندان اسد بن سامان با خلفای عباسی به سرکوبی رافع بن لیث و کمک آنان به مامون برمی گردد، او نیز هر کدام از فرزندان اسد را فرماندار یکی از شهراهای ماورالنهر کرد آن ها زیر نظر امرای طاهری و با تایید آن ها در آن جا حکومت می کردند.
همکاری سامانیان یا همان فرزندان اسد بن سامان با خلفای عباسی به سرکوبی رافع بن لیث و کمک آنان به مامون برمی گردد. «مامون بعد از موفقیت ایشان را نکو داشتی و بدو نزدیک بودند از آنچه مردمان اصیل بودند. بعد از این که مامون به بغداد رفت به غسان بن عباد توصیه کرد که فرزندان سامان را ارجمند و سزاوار سازد.» «او نیز هر کدام از فرزندان اسد را فرماندار یکی از شهراهای ماورالنهر کرد آن ها زیر نظر امرای طاهری و با تایید آن ها در آن جا حکومت می کردند.» آن ها سال ها بر این شهرها حکومت می کردند. «چنان که طاهر بن حسین بعد از کسب امارت خراسان اسد بن سامان را کارها فرمود طاهر نوح بن اسد را که بزرگتر بود، خلعت داد. «این خاندان را در مقام هایی که داشتند ابقا کرد». «چون امارت خراسان را به امیرطاهر به حسین دادند هر چهار امیر سامانی را که چهار برادر بودند دو صد و چهل شتر و ولایت که داشتند مقرر داشت چون نوبت امارت از امیر به پسر او عبدالله طاهر رسید امارت سامانیان برقرار فرمان پدر مقرر داشت و تغییر بدان راه نداد.»
سامانیان مرزداران شرقی خلافت
گرچه طاهر چاره یی جز این نداشت که نیروی قدرتمند سامانیان را در مرزهای ماورالنهر نگه دارد تا نیروی رو به گسترش خوارج در خراسان و حملات ترکان به مرزهای شرقی را متوقف کند، امرای دیگر طاهری نیز به خدمات طاهریان نیاز داشتند تا اداره امور شهرهای ماورالنهر را انجام دهند. گویا مقابله با تاخت و تاز ترکان در ماورالنهر و نیز اقدام به گسترش اسلام توسط سامانیان در این نواحی مورد توجه طاهریان بود. طاهریان ناظر بر حکومت سامانیان بودند و سامانیان که تبعیت از خلافت را بر خود واجب می دانستند. فرمانبری از امیران مورد تایید خلافت را نیز گردن می نهادند. حتی گاهی طاهریان در برخی از امور داخلی حکومت سامانیان در ماورالنهر نیز نقش داشتند؛ مثلا انتخاب عمرو بن ابی مقاتل به عنوان قاضی شهر سمرقند به توصیه طلحه بن طاهر در سال ۲۱۲ (ه. ق) صورت گرفت.
سرکوب شورش اشروسنه
در دردسر مشترک میان طاهریان و سامانیان که همان قیام حسن بن اشروسنه که به برهم زدن امنیت ماورالنهر و مناطق شرقی خراسان انجامیده بود، طاهریان و سامانیان با کمک یکدیگر موفق به فرونشاندن این شورش شدند. عبدالله برای دستگیری حسن در اشروسنه به نوح بن اسد متوسل شد و به او دستور داد با توطئه ای وی را دستگیر و به نزد او بفرستد. نوح نیز سریعا او را دستگیر و به نزد عبدالله فرستاد.
زمامداری الیاس بن اسد
...
همکاری سامانیان یا همان فرزندان اسد بن سامان با خلفای عباسی به سرکوبی رافع بن لیث و کمک آنان به مامون برمی گردد. «مامون بعد از موفقیت ایشان را نکو داشتی و بدو نزدیک بودند از آنچه مردمان اصیل بودند. بعد از این که مامون به بغداد رفت به غسان بن عباد توصیه کرد که فرزندان سامان را ارجمند و سزاوار سازد.» «او نیز هر کدام از فرزندان اسد را فرماندار یکی از شهراهای ماورالنهر کرد آن ها زیر نظر امرای طاهری و با تایید آن ها در آن جا حکومت می کردند.» آن ها سال ها بر این شهرها حکومت می کردند. «چنان که طاهر بن حسین بعد از کسب امارت خراسان اسد بن سامان را کارها فرمود طاهر نوح بن اسد را که بزرگتر بود، خلعت داد. «این خاندان را در مقام هایی که داشتند ابقا کرد». «چون امارت خراسان را به امیرطاهر به حسین دادند هر چهار امیر سامانی را که چهار برادر بودند دو صد و چهل شتر و ولایت که داشتند مقرر داشت چون نوبت امارت از امیر به پسر او عبدالله طاهر رسید امارت سامانیان برقرار فرمان پدر مقرر داشت و تغییر بدان راه نداد.»
سامانیان مرزداران شرقی خلافت
گرچه طاهر چاره یی جز این نداشت که نیروی قدرتمند سامانیان را در مرزهای ماورالنهر نگه دارد تا نیروی رو به گسترش خوارج در خراسان و حملات ترکان به مرزهای شرقی را متوقف کند، امرای دیگر طاهری نیز به خدمات طاهریان نیاز داشتند تا اداره امور شهرهای ماورالنهر را انجام دهند. گویا مقابله با تاخت و تاز ترکان در ماورالنهر و نیز اقدام به گسترش اسلام توسط سامانیان در این نواحی مورد توجه طاهریان بود. طاهریان ناظر بر حکومت سامانیان بودند و سامانیان که تبعیت از خلافت را بر خود واجب می دانستند. فرمانبری از امیران مورد تایید خلافت را نیز گردن می نهادند. حتی گاهی طاهریان در برخی از امور داخلی حکومت سامانیان در ماورالنهر نیز نقش داشتند؛ مثلا انتخاب عمرو بن ابی مقاتل به عنوان قاضی شهر سمرقند به توصیه طلحه بن طاهر در سال ۲۱۲ (ه. ق) صورت گرفت.
سرکوب شورش اشروسنه
در دردسر مشترک میان طاهریان و سامانیان که همان قیام حسن بن اشروسنه که به برهم زدن امنیت ماورالنهر و مناطق شرقی خراسان انجامیده بود، طاهریان و سامانیان با کمک یکدیگر موفق به فرونشاندن این شورش شدند. عبدالله برای دستگیری حسن در اشروسنه به نوح بن اسد متوسل شد و به او دستور داد با توطئه ای وی را دستگیر و به نزد او بفرستد. نوح نیز سریعا او را دستگیر و به نزد عبدالله فرستاد.
زمامداری الیاس بن اسد
...
wikifeqh: رابطه_سامانیان_و_طاهریان