رابرت اِزرا پارک ( به انگلیسی: Robert E. Park ) ؛ ( ۱۴ فوریه ۱۸۶۴–۷ فوریه ۱۹۴۴ ) جامعه شناس شهری و از چهره های برجسته در تاریخ اولیهٔ جامعه شناسی در آمریکا و مکتب جامعه شناسی شیکاگو است.
در 14 فوریهٔ ۱۸۶۴ در شهر هاروی ویل پنسیلوانیا متولد شد. به عنوان پسر یک بازرگان مرفه پرورش یافت. با وجود مخالفت پدرش برای تحصیل به دانشگاه مینه سوتا رفت. یک سال بعد به دانشگاه میشیگان رفت و در آنجا تحت تأثیر افکار جان دیویی و فرانکلین فورد قرار گرفت. پارک پس از فارغ التحصیل شدن از ۱۸۸۷، به این نتیجه رسید که به جای حرفهٔ تجارت پدرش، علاقه دارد تا به روزنامه نگاری و گرازش گری در روزنامه بپردازد که با روحیات اصلاح گرایانه اش بیشتر سازگاری داشت. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۸ برای روزنامه های مینه سوتا، دترویت، دِنور، نیویورک و شیکاگو کار کرد. روزنامه نگاری او را به سمت مسائل شهری سوق داد و کارهای تحقیقی پارک در زمینهٔ جامعه شناسی شهری از همین تجربه های روزنامه نگاری سرچشمه می گیرند.
در ۱۸۹۴ با دختر یک وکیل سرشناس میشیگان به نام کلارا کاهیل ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد. چهار سال بعد برای ادامه تحصیل در فلسفه به دانشگاه هاروارد رفت تا تجربیاتش را با دانش و علم تکمیل کند و دیدگاهی به دست آورد که این تجریبات را به زبان دقیق علمی توصیف کند. در هاروارد روان شناسی و فلسفه خواند و برای مطالعات بیشتر به آلمان سفر کرد. به دانشگاه برلین رفت و تحت تأثیر سخنرانی های جورج زیمل قرار گرفت. درس های زیمل تنها آموزش رسمی او در جامعه شناسی بود. در برلین تحت تأثیر رسالهٔ جامعه شناس روس، کیستیاکوفسکی قرار گرفته بود که دربارهٔ منطق علوم اجتماعی و تحت عنوان جامعه و فرد در ۱۸۹۹ نوشته شده بود. به استراسبورگ و سپس هایدلبرگ رفت و زیرنظر ویلهلم ویندلباند رسالهٔ دکترایش را تحت عنوان «توده و جمهور مردم» نوشت. بعد به هاروارد بازگشت و قسمت آخر رساله اش را نوشت و مدت یک سال در فلسفه این دانشگاه سمت دستیاری داشت. پارک به دلیل دلزدگی از جهان دانشگاهی، دانشگاه را رها کرد و به روزنامه نویسی بازگشت تا به مسائل جهان اجتماعی و مردم، خصوصاً مسائل سیاه پوستان که جزو حادترین مسائل اجتماعی آمریکا بود بپردازد. در این مقطع از زندگی بود که با بوکر تی. واشینگتون رئیس مؤسسه تاسکیگی آشنا شد و مدت نه سال منشی غیررسمی و همراه او در سفرهایش شد و به مسائل سیاهان در آفریقا پرداخت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر 14 فوریهٔ ۱۸۶۴ در شهر هاروی ویل پنسیلوانیا متولد شد. به عنوان پسر یک بازرگان مرفه پرورش یافت. با وجود مخالفت پدرش برای تحصیل به دانشگاه مینه سوتا رفت. یک سال بعد به دانشگاه میشیگان رفت و در آنجا تحت تأثیر افکار جان دیویی و فرانکلین فورد قرار گرفت. پارک پس از فارغ التحصیل شدن از ۱۸۸۷، به این نتیجه رسید که به جای حرفهٔ تجارت پدرش، علاقه دارد تا به روزنامه نگاری و گرازش گری در روزنامه بپردازد که با روحیات اصلاح گرایانه اش بیشتر سازگاری داشت. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۸ برای روزنامه های مینه سوتا، دترویت، دِنور، نیویورک و شیکاگو کار کرد. روزنامه نگاری او را به سمت مسائل شهری سوق داد و کارهای تحقیقی پارک در زمینهٔ جامعه شناسی شهری از همین تجربه های روزنامه نگاری سرچشمه می گیرند.
در ۱۸۹۴ با دختر یک وکیل سرشناس میشیگان به نام کلارا کاهیل ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد. چهار سال بعد برای ادامه تحصیل در فلسفه به دانشگاه هاروارد رفت تا تجربیاتش را با دانش و علم تکمیل کند و دیدگاهی به دست آورد که این تجریبات را به زبان دقیق علمی توصیف کند. در هاروارد روان شناسی و فلسفه خواند و برای مطالعات بیشتر به آلمان سفر کرد. به دانشگاه برلین رفت و تحت تأثیر سخنرانی های جورج زیمل قرار گرفت. درس های زیمل تنها آموزش رسمی او در جامعه شناسی بود. در برلین تحت تأثیر رسالهٔ جامعه شناس روس، کیستیاکوفسکی قرار گرفته بود که دربارهٔ منطق علوم اجتماعی و تحت عنوان جامعه و فرد در ۱۸۹۹ نوشته شده بود. به استراسبورگ و سپس هایدلبرگ رفت و زیرنظر ویلهلم ویندلباند رسالهٔ دکترایش را تحت عنوان «توده و جمهور مردم» نوشت. بعد به هاروارد بازگشت و قسمت آخر رساله اش را نوشت و مدت یک سال در فلسفه این دانشگاه سمت دستیاری داشت. پارک به دلیل دلزدگی از جهان دانشگاهی، دانشگاه را رها کرد و به روزنامه نویسی بازگشت تا به مسائل جهان اجتماعی و مردم، خصوصاً مسائل سیاه پوستان که جزو حادترین مسائل اجتماعی آمریکا بود بپردازد. در این مقطع از زندگی بود که با بوکر تی. واشینگتون رئیس مؤسسه تاسکیگی آشنا شد و مدت نه سال منشی غیررسمی و همراه او در سفرهایش شد و به مسائل سیاهان در آفریقا پرداخت.
wiki: رابرت ازرا پارک