رویای احمقانه ( به انگلیسی: Stupid Dream ) نام پنجمین آلبوم استودیویی گروه پراگرسیو راک انگلیسی پورکیوپاین تری است که در مارس سال ۱۹۹۹ منتشر شد و در سال ۲۰۰۶ در پی افزایش محبوبیت گروه بازنشر گردید. این آلبوم در کنار آلبوم خورشید چراغ برقی، نشان دهنده دوره گذار پورکیوپاین تری از کارهای اینسترومنتال و سایکدلیک به سمت موسیقی متال است. نام آلبوم بازتابی از نظر استیون ویلسون درباره صنعت موسیقی است که در حالی که بسیاری مشتاق هستند تا به شهرت و محبوبیت در صنعت موسیقی برسند اما ویلسون معتقد است که این رویایی احمقانه است چرا که تلاش و سخت کوشی زیادی می طلبد.
استیون ویلسون دوره گذار گروه را اینطور توصیف می کند:
سال های اولیه برای من همراه با ایده ساخت بی وقفه موسیقی با بداهه نوازی های طولانی، اسپیس راک و هرچیزی که می خواهید اسمش را بگذارید، بود. آن زمان حس می گردم که می توانم بیشتر درباره ساخت موسیقی یاد بگیرم و هوک ها و کروس های واقعی بسازم و از صدای خواننده، محکم تر استفاده کنم. زمانی که بعدها برگشتم تا آهنگ های طولانی تری بسازم دیگر مثل گذشته ها نبودم. همه چیز کاملاً ساختارمند شده بود و از همان نظم سفت و سخت آهنگ سازها پیروی می کرد که به نظرم قبلاً در آلبوم هایی مانند رویای احمقانه و خورشید چراغ برقی یاد گرفته بودم. پس ساخت این آلبوم ها واقعاً گام مهمی بود[ ۲] .
ویلسون اشاره می کند که این آلبوم گذاری از موسیقی ابسترکت و مبتنی بر ساز به سوی ترانه سازی طبیعی تر بوده که متاثر از آهنگ هایی بوده که بعد از انتشار آخرین آلبوم آنها در سال ۱۹۶۶، نشان، گوش می داده است[ ۳] . هنرمندانی که در آن زمان ویلسون گوش می داده عبارت بودند از جف باکلی[ ۳] ، ساوندگاردن[ ۳] ، برایان ویلسون[ ۳] ، تاد راندگرن[ ۴] ، و کراسبی، استیلز، نش اند یانگ[ ۴] .
تمامی آهنگ ها توسط استیون ویلسون نوشته شده اند بجز "Tinto Brass" که تمامی اعضا آن را ساخته اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستیون ویلسون دوره گذار گروه را اینطور توصیف می کند:
سال های اولیه برای من همراه با ایده ساخت بی وقفه موسیقی با بداهه نوازی های طولانی، اسپیس راک و هرچیزی که می خواهید اسمش را بگذارید، بود. آن زمان حس می گردم که می توانم بیشتر درباره ساخت موسیقی یاد بگیرم و هوک ها و کروس های واقعی بسازم و از صدای خواننده، محکم تر استفاده کنم. زمانی که بعدها برگشتم تا آهنگ های طولانی تری بسازم دیگر مثل گذشته ها نبودم. همه چیز کاملاً ساختارمند شده بود و از همان نظم سفت و سخت آهنگ سازها پیروی می کرد که به نظرم قبلاً در آلبوم هایی مانند رویای احمقانه و خورشید چراغ برقی یاد گرفته بودم. پس ساخت این آلبوم ها واقعاً گام مهمی بود[ ۲] .
ویلسون اشاره می کند که این آلبوم گذاری از موسیقی ابسترکت و مبتنی بر ساز به سوی ترانه سازی طبیعی تر بوده که متاثر از آهنگ هایی بوده که بعد از انتشار آخرین آلبوم آنها در سال ۱۹۶۶، نشان، گوش می داده است[ ۳] . هنرمندانی که در آن زمان ویلسون گوش می داده عبارت بودند از جف باکلی[ ۳] ، ساوندگاردن[ ۳] ، برایان ویلسون[ ۳] ، تاد راندگرن[ ۴] ، و کراسبی، استیلز، نش اند یانگ[ ۴] .
تمامی آهنگ ها توسط استیون ویلسون نوشته شده اند بجز "Tinto Brass" که تمامی اعضا آن را ساخته اند.
wiki: رؤیای احمقانه