ذراع

1ـ محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 87، ص 190، روایت 5.
ذراع همان فاصله آرنج تا نوک انگشت وسطی است و اندازه تقریبی آن ۵۰ سانتی متر می شده و تقریبا به اندازه دو وجب است. ( به اندازه خط کش نیم متر فلزی بزازی که این متر به متر بزازی معروف میباشد چراکه این متر ابزار بسیار مهمی برای پارچه فروشان و بزازان هست و در ضمن به این میله ی فلزی پنجاه سانتیمتری نیم گَز هم می گویند که یک گز آن برابر یک متر می شود )
در باب ذراع و ذرع هم باید گفت که ذراع گویا همان فاصله آرنج تا نوک انگشت وسطی است اما ذرع گاهی همین معنی و گاهی در ریاضی برابر گز و حدود یک متر آمده است.

در وضوی مسلمانان، مسح دست با آب پاک، اهمیت زیادی دارد و افرادی که دستشان چلاق است یا دست سالم ندارند و همچنین بدنشان ناپاک است، نمی توانند وضو بگیرند و باید تیمم کنند. بهتر است که پیش نماز و امام مسجد یا رهبر جامعه، قدرت جسمی کافی داشته باشد و حداقل بتواند وضو بگیرد.
اندازه واحد شرعی به عنوان حداقل و یک معیار فردی است اما اندازه واحد عرفی، به عنوان حد میانگین و یک معیار به صلاحدید بزرگان محلی و اجتماع است؛ به همین علت، امروزه رش را می توان کمی بیشتر از ذراع در نظر گرفت و این دو را کاملا با هم برابر ندانست. اندازه ذراع به نظر مراجع مذهبی و قامت همان فرد و شعاع آرنج انسان بالغ، کمتر از ۷۰ سانتی متر است اما اندازه رش به صلاحدید محلات، می تواند فراتر از یک متر باشد.
در عصر جدید، از مقیاس فرنگی متر، استفاده می شود. شاید چندان اهمیتی نداشته باشد که واحد اندازه گیری ما چه نام دارد. مهم تر این است که حریم چشمه، رودخانه، خانه، . . . به اندازه کافی رعایت شود. همچنین در شریعت اسلام و فرهنگ کهن ایرانی، اهمیت دارد که به دست، به عنوان یکی از ارکان مهم در ارزیابی میزان توانایی جسمی خودمان و رهبرانمان بنگریم

می گویند. از انگشتان تا جایی که در هنگام وضو میشویم، فاغْسِلُواْ وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَی الْمَرَافِقِ، پس بشویید صورتتان و دستهایتان را تا مرافق که همان آرنجهاست، منظور از مرافق آرنج هر دو دست هست. صورت هم که تا جایی که موی سر روییده شسته میشود.