ذات الودع

لغت نامه دهخدا

ذات الودع. [ تُل ْ وَ دَ] ( اِخ ) سفینه نوح. کشتی نوح. || اوثان. بتها. یا بتی بعینه. || کعبة. خانه کعبه ، از اینرو که بر پرده های وی ودَعه یعنی مورچه ها ( مهره های بحری ) می آویختند.

فرهنگ فارسی

سفینه نوح .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ذات الوِدَع به خانه کعبه می گویند از آن رو که بر پرده هایش ودعه(مهره های بحری) می آویختند.
واژه ذات الوِدَع به کسر واو و فتح دال تلفظ می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس