سر دیوید لین ( به انگلیسی: Sir David Lean ) ( زاده ۲۵ مارس ۱۹۰۸ – درگذشته ۱۶ آوریل ۱۹۹۱ ) کارگردان، تهیه کننده، فیلم نامه نویس و تدوینگر برجسته فیلم اهل انگلستان بود.
متولد ۲۵ مارس ۱۹۰۸ در کرویدون، ساری بود. از ۱۹ سالگی کارش را در کارگاه های فیلمبرداری آغاز می کند. بعد از یک سال در ۱۹۲۸ با سمت دستیار فیلمبردار در «کمپانی گومون»[ ۱] استخدام می شود. چندی نیز به عنوان دستیار اتاق تدوین فعالیت می نماید تا اینکه در اواخر ۱۹۲۸ به مقام دستیار کارگردانی می رسد. بعد از دو سال یعنی از ۱۹۳۰ به تدوین فیلم می پردازد. بالاخره اولین فیلمش را در ۱۹۴۲ با همکاری نوئل کاوارد کارگردانی می کند. البته این همکاری و اقتباس از نوشته های کاوارد در سه فیلم بعدی دیوید لین تکرار می شود. دیوید لین دو بار برنده جایزه اسکار می گردد. بار اول بخاطر فیلم پل رودخانه کوای ( ۱۹۵۷ ) و بار دوم بخاطر فیلم لورنس عربستان ( ۱۹۶۲ ) سه فیلم آخر او نوشته رابرت بولت می باشد. سه فیلم از آثار دیوید لین در میان صد فیلم پرفروش تاریخ سینمای بریتانیا[ ۲] قرار دارند.
اما بدون تردید فیلمی که دیوید لین و سبک فیلمسازی اش را به جهانیان نمایاند فیلم ( پل رودخانه کوای ) در سال ۱۹۵۷ بود. نمونهٔ یک فیلم اکشن کلاسیک. بدون اغراق در نشان دادن خشونت ها. با هنرنمایی الک گینس، جک هاوکینز و آندره مورل. داستان اسارت سربازان انگلیسی به دست ژاپنی ها و مقاومت حماسه ای افسران آن ها در برابر زورگویی های افسران ژاپنی. این فیلم هفت جایزهٔ اسکار از جمله بهترین کارگردانی برای دیوید لین را از آن خود کرد و در رقابتی سخت با فیلم ۱۲ مرد خشمگین ساختهٔ سیدنی لومت اسکار بهترین فیلم را برد.
پنج سال سکوت دیوید لین سرانجام در سال ۱۹۶۲ با بهترین فیلم حماسی سینما یعنی ( لورنس عربستان ) شکسته شد. دیوید لین در این فیلم از بازیگران با تجربهٔ پل رودخانهٔ کوای بهره برد. از آنجایی که سبک این فیلم با دیگر فیلم های حماسی نظیر بن هور ساختهٔ ویلیام وایلر تفاوت داشت لین تصمیم گرفت نقش اول فیلم را به یک بازیگر گمنام تئاتر یعنی پیتر اوتول بسپارد. جامپ کات معروف فیلم در اواسط آن، فیلمبرداری فوق العادهٔ فردی یانگ و بازی های خوب آنتونی کویین، جک هاوکینز و البته پیتر اوتول که هنوز هم او را با نقش «کلنل توماس لورنس» می شناسند و موسیقی حماسی فیلم ساختهٔ موریس ژار فرانسوی از نکات برجستهٔ فیلم بود. این فیلم هم هفت جایزهٔ اسکار از جمله بهترین کارگردانی را نصیب خود کرد. صحنهٔ تفکر لورنس در بیابان و صحنه ای که دوربین سعی می کند سواری را به صورت یک لکهٔ سیاه نشان دهد، بعدها الهام بخش کارگردانان حماسه ساز به خصوص فیلم های حماسی بیابانی شد. دیوید لین پس از لارنس عربستان از بیم کلیشه ای شدن از فیلم های اکشن فاصله گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمتولد ۲۵ مارس ۱۹۰۸ در کرویدون، ساری بود. از ۱۹ سالگی کارش را در کارگاه های فیلمبرداری آغاز می کند. بعد از یک سال در ۱۹۲۸ با سمت دستیار فیلمبردار در «کمپانی گومون»[ ۱] استخدام می شود. چندی نیز به عنوان دستیار اتاق تدوین فعالیت می نماید تا اینکه در اواخر ۱۹۲۸ به مقام دستیار کارگردانی می رسد. بعد از دو سال یعنی از ۱۹۳۰ به تدوین فیلم می پردازد. بالاخره اولین فیلمش را در ۱۹۴۲ با همکاری نوئل کاوارد کارگردانی می کند. البته این همکاری و اقتباس از نوشته های کاوارد در سه فیلم بعدی دیوید لین تکرار می شود. دیوید لین دو بار برنده جایزه اسکار می گردد. بار اول بخاطر فیلم پل رودخانه کوای ( ۱۹۵۷ ) و بار دوم بخاطر فیلم لورنس عربستان ( ۱۹۶۲ ) سه فیلم آخر او نوشته رابرت بولت می باشد. سه فیلم از آثار دیوید لین در میان صد فیلم پرفروش تاریخ سینمای بریتانیا[ ۲] قرار دارند.
اما بدون تردید فیلمی که دیوید لین و سبک فیلمسازی اش را به جهانیان نمایاند فیلم ( پل رودخانه کوای ) در سال ۱۹۵۷ بود. نمونهٔ یک فیلم اکشن کلاسیک. بدون اغراق در نشان دادن خشونت ها. با هنرنمایی الک گینس، جک هاوکینز و آندره مورل. داستان اسارت سربازان انگلیسی به دست ژاپنی ها و مقاومت حماسه ای افسران آن ها در برابر زورگویی های افسران ژاپنی. این فیلم هفت جایزهٔ اسکار از جمله بهترین کارگردانی برای دیوید لین را از آن خود کرد و در رقابتی سخت با فیلم ۱۲ مرد خشمگین ساختهٔ سیدنی لومت اسکار بهترین فیلم را برد.
پنج سال سکوت دیوید لین سرانجام در سال ۱۹۶۲ با بهترین فیلم حماسی سینما یعنی ( لورنس عربستان ) شکسته شد. دیوید لین در این فیلم از بازیگران با تجربهٔ پل رودخانهٔ کوای بهره برد. از آنجایی که سبک این فیلم با دیگر فیلم های حماسی نظیر بن هور ساختهٔ ویلیام وایلر تفاوت داشت لین تصمیم گرفت نقش اول فیلم را به یک بازیگر گمنام تئاتر یعنی پیتر اوتول بسپارد. جامپ کات معروف فیلم در اواسط آن، فیلمبرداری فوق العادهٔ فردی یانگ و بازی های خوب آنتونی کویین، جک هاوکینز و البته پیتر اوتول که هنوز هم او را با نقش «کلنل توماس لورنس» می شناسند و موسیقی حماسی فیلم ساختهٔ موریس ژار فرانسوی از نکات برجستهٔ فیلم بود. این فیلم هم هفت جایزهٔ اسکار از جمله بهترین کارگردانی را نصیب خود کرد. صحنهٔ تفکر لورنس در بیابان و صحنه ای که دوربین سعی می کند سواری را به صورت یک لکهٔ سیاه نشان دهد، بعدها الهام بخش کارگردانان حماسه ساز به خصوص فیلم های حماسی بیابانی شد. دیوید لین پس از لارنس عربستان از بیم کلیشه ای شدن از فیلم های اکشن فاصله گرفت.
wiki: دیوید لین