دیورتیکهای لوپ هنله شامل فورزماید، بومتانید و اتاکرینیک اسید، قویترین دیورتیکهای در دسترس هستند. آن ها کانال های سدیم و کلراید را در بخش صعودی قوس هنله نفرون مهار می کنند و از بازجذب سدیم جلوگیری می کنند و همین امر منجر به افزایش ترشح ادرار می شود.
این دسته از مدرها اتساع عروق محیطی را به اندازه دیورتیک های تیازیدی کاهش نمی دهند؛ بنابراین همه جانبه عمل نکرده و به اندازه کافی در کاهش فشار خون مؤثر نیستند. به منظور افزایش ادرار، دیورتیک های لوپ از تیازیدها بسیار موثرترند و به طور متداول بیشتر در درمان بیماران با حجم بالای مایع به کار می روند.
با اثر بر روی قوس هنله موجب افزایش دفع کلسیم، پتاسیم و آب می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دسته از مدرها اتساع عروق محیطی را به اندازه دیورتیک های تیازیدی کاهش نمی دهند؛ بنابراین همه جانبه عمل نکرده و به اندازه کافی در کاهش فشار خون مؤثر نیستند. به منظور افزایش ادرار، دیورتیک های لوپ از تیازیدها بسیار موثرترند و به طور متداول بیشتر در درمان بیماران با حجم بالای مایع به کار می روند.
با اثر بر روی قوس هنله موجب افزایش دفع کلسیم، پتاسیم و آب می شود.
wiki: دیورتیک قوس هنله