دیورتیمنتو

دیوِرتیمِنتو ( به ایتالیایی: Divertimento ) یا دیورتیسمان، عنوان قطعهٔ موسیقیِ سازی، در حیطهٔ موسیقی کلاسیک است که از نیمهٔ دوم قرن ۱۸ میلادی بکار برده شده است. دیورتیمنتو می تواند رابطی بین بخش های گوناگون و اجزاء یک قطعهٔ بزرگ باشد. [ ۱]
دیورتیمنتو بیشتر برای موسیقی مجلسی ساخته شده و دارای فرمی آزاد است که در حالت معمول، شبیه و همانندِ سوئیت است. «کاساسیون» و «سرناد» فرم هایی هستند که با دیورتیسمان، خویشی و نزدیکی دارند. یوزف هایدن ۶۶ و ولفگانگ آمادئوس موتزارت ۲۱ دیورتیمنتو ساخته اند. [ ۱] واژهٔ دیورتیمنتو، یک کلمهٔ ایتالیایی به معنای تفریح و سرگرمی است. [ ۲] این اصطلاح برای توصیف آثارِ سازی غیر مذهبیِ گسترده ای استفاده شده که برای گروه سازهای سولیست یا ارکستر مجلسی نوشته شده اند.
دیورتیمنتو معمولاً یک نوع موسیقی سرگرم کننده است، اگرچه همچنان می تواند برای نوع جدی تری از موسیقی نیز به کار برده شود.

دیورتیمنتو (آلبوم). دیوِرتیمِنتو یک آلبوم موسیقی کلاسیک است اثر آهنگساز و موسیقی دان ایرانی، احمد پژمان. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] آلبوم صوتی و پارتیتور این اثر که برای کوئینتت زهی ساخته شده است، در قالب دومین اثر از مجموعهٔ پارتیتور خوانی های مؤسسهٔ خانهٔ هنر خرد، در ۳۱ تیر ۱۳۹۵[ ۵] رونمایی و منتشر شد. [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] احمد پژمان برای آهنگسازی این اثر، نامزد دریافت جایزهٔ باربد از سی و دومین جشنوارهٔ موسیقی فجر، [ ۱۱] و همچنین برندهٔ تندیس طلاییِ آلبوم برگزیدهٔ مدرن، کلاسیک ایرانی و ملل، از چهارمین جشن سالانهٔ موسیقی ما شده است. [ ۱۲]
دیورتیمنتو به عنوان یک قطعهٔ سازی، از نیمهٔ دوم قرن ۱۸ میلادی مورد استفاده قرار گرفت. یوزف هایدن ۶۶ و ولفگانگ آمادئوس موتزارت ۲۱ دیورتیمنتو ساخته اند. [ ۱۳] واژهٔ دیورتیمنتو، یک کلمهٔ ایتالیایی به معنای تفریح و سرگرمی است. [ ۶]
دیورتیمنتو نوعی سوییتِ سازی با فرمی آزادتر است که بیشتر برای گروه سازهای سولیست نوشته می شود. دیورتیمنتو اثر احمد پژمان، در ۴ بخش با عنوان های: «سوران»، «هنگام»، «شوش» و «خوارزم» نوشته شده و آهنگساز برای هر بخش از آن، از موسیقی ایرانی بهره گرفته است. [ ۱۴]
احمد پژمان در یادداشت ضمیمهٔ این اثر نوشته است:[ ۱۵]
«دیوِرتیمِنتو ( Divertimento ) اثری است شکل گرفته با معیارهای شخصی و فارغ از قید و بند سفارش. آن را ابتدا در سال ۱۳۸۷ برای ارکستر زهی نوشتم اما محدودیت های اجرایی برای ارائه اش در پارتیتور خوانی سبب شد برای کوئینتت زهی تغییرش دهم. در این اثر از موتیفهای آشنای ایرانی، ردیف و موسیقی اقوام و نواحی ایران استفاده کرده ام. فرم ها بعضی آزادند و بعضی دیگر نزدیک به فرم های موسیقی کلاسیک. »
• آهنگساز: احمد پژمان
• ویلن یک و دو: علی جعفری پویان
• ویولا: سهراب برهمندی
• ویولنسل و کنترباس: آتنا اشتیاقی
• ضبط موسیقی: سهیل پیغمبری
• استودیو: کنگان پارسه
• میکس و مسترینگ: حامی حقیقی
• ناظر ضبط: مانی جعفرزاده
• آماده سازی پارتیتور برای انتشار: علی صمدپور، سیاوش روشن و هومن خلعتبری
• مدیر اجرایی: فاطمه فرهادی
• مدیر هنری: علی صمدپور
• انتشارات: مؤسسهٔ خانهٔ هنر منظومهٔ خِرَد
• طراح جلد: امید نعم الحبیب، مهسا قلی نژاد، استودیو ملی[ ۱۵]