دیوان رسائل طاهریان

[ویکی فقه] دیوان رسائل، دیوانی بود که نگارش نامه های مهم برای موارد مختلف مانند نامه های عزل و نصب امیران و وزیران، نگارش ملطفه ها و معماها (نامه های رمزی)، نگارش عهدنامه های مختلف و همچنین احکام عزل و نصب مقامات حکومتی برعهدۀ وی بود. به همین جهت بسیار مورد اعتماد حاکم و خلیفه بود و محرم وی به شمار می آمد. به همین جهت عموما روسای دیوان رسائل را از بین افراد دارای اعتماد انتخاب می کردند که شایستۀ مقام وزارت نیز بودند.
دیوان رسائل در زمان موسس طاهریان برعهدۀ چندین نفر بود. آورده اند که حمزة بن عفیف بن حسن، شخصی بود که در زمان طاهر بن حسین عهده دار دیوان رسائل بود. همچنین آمده است که ابوزید متصدی دیوان رسائل بود که مهر مخصوص حاکم طاهری نیز پیش وی نگهداری می شد. عیسی بن عبدالرحمن نیز فردی بود که در دورۀ طاهر ذوالیمینین، کاتب وی بود و نقل شده است که وی لایق عهده داری ریاست دیوان رسائل نیز بود. آمده است که وی از سوی طاهر که در رقه ساکن بود، به عنوان نماینده، به مرو نزد فضل بن سهل وزیر مامون آمد و خود را دست و زبان متبوعش طاهر بن حسین معرفی نمود. محمد بن عیسی بن عبدالرحمن نیز همانند پدرش کاتب طاهریان بود. همچنین در تاریخ آمده است که خود طاهر بن حسین در نگارش نامه ید طولائی داشت و پس از پیروزی بر علی بن عیسی نامه ای به فضل بن سهل نوشت. فضل پس از قرائت این نامه گفت: «هیچ کس فتح نامه ای موجزتر از آن ننوشته است که طاهر ذوالیمینین نوشته است.»عبدالله بن طاهر نیز مانند پدر خویش به این منصب توجه ویژه ای داشت. ابوالعمیثل عبدالله بن خالد کاتب و شاعر دوران عبدالله بن طاهر بود که در زمان طاهر بن حسین نیز منشی و کاتب بود.