دیوان جلوه

[ویکی فقه] مؤلف:میرزا ابوالحسن جلوه
آن حکیم خود به جمع و تدوین آثار منظوم خویش رغبتی نشان نمی داد و بعدها یکی از شاگردانش (میرزا علی خان عبدالرسولی) در سال ۱۳۴۸ ق. اشعار وی را که مشتمل بر قصاید، غزلیات و مثنویات بود جمع و تدوین نمود که به سعی و اهتمام احمد سهیلی خوانساری در تهران به طبع رسید. در مقدمه دیوان مزبور میرزا علی خان شرح حالی از جلوه و خاندانش را آورده و در پایان آن سهیلی خوانساری رباعی زیر را درج نموده است:
این نامه که گنجینه درّ سخن است
هر نکته وی شمع هزار انجمن است
از کیست سهیلی که چنین جلوه گر است
از جلوه که نام نامیش بوالحسن است.

منبع
سایت اندیشه قم
...