دین زردشت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] زردشت نام پیامبر ایران باستان می باشد. به نظر برخی وی از پیامبران الهی بوده است. وی مدعی بود آیین خود را از آهورمزدا دریافت کرده تا جهان را از تیرگی ها پاک کند و آن را به سوی نیکی و روشنایی رهنمون شود.
هنگامی که چند قرن بر ورود آریاییان به ایران گذشت این قوم اندک اندک به شهر نشینی روی آوردند. در آن روزگار انسان اصلاح گری برخاست و آریاییان را که خواستار ترک خرافات قدیم بودند، به آیین تازه ای دعوت کرد. این پیامبر مصلح که خود را فرستاده خدای خوبی و روشنایی معرفی می کرد، زردشت نام داشت. وی مدعی بود آیین خود را از آهورمزدا دریافت کرده تا جهان را از تیرگی ها پاک کند و آن را به سوی نیکی و روشنایی رهنمون شود.زردشتیان به نام هایی چون گبر و مجوسی و پارسی خوانده می شوند. آیین زردشت حدود یک قرن قبل از میلاد مسیح تحول یافت و آن صورت تحول یافته را آیین مزدیسنی می نامند. مزدیسنا در لغت به معنای ستایش مزداست.
سرگذشت زردشت
دانشمندان در مورد وجود تاریخی پیامبر ایران باستان شک دارند، اما بیشتر آنان وجود وی را نفی نمی کنند. زردشت، از واژه «زرثوشتر» (Zarathushtra) می آید که طبق نظریه صحیح تر معادل زرداشتر یعنی دارنده شتر زرد است.نام پدرش پوروشسب یعنی دارنده اسب پیر، نام مادرش دغدو یعنی دوشنده گاو ماده و نام خاندان وی سپیتمه یعنی سپیدنژاد بود. محل برانگیختگی او کوهی نزدیک دریاچه ارومیه بود. بر اساس نظریه مشهور، وی در سال ۶۶۰ قبل از میلاد به دنیا آمد و در ۶۳۰ قبل از میلاد به پیامبری مبعوث شد. وی در سال ۵۸۳ ق. م. در آتشکده ای در بلخ (افغانستان) توسط لشکر قومی مهاجم به شهادت رسید.
تعالیم زردشت
در آیین زردشت سه اصل عملی گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک وجود دارد که مانند آن را در ادیان مختلف می یابیم. احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهر خدای روشنایی و افروخته نگه داشتن آن و انجام مراسمی خاص در اطراف آن در معابدی به نام آتشکده مشخص ترین ویژگی این آیین است. همچنین آبادانی، کشاورزی، دامداری و شهرنشینی مورد ستایش قرار گرفته است. احترام به حیوانات، هم چنین خوش رفتاری با مردم نیز جای گاهی ویژه دارد. برخی از آداب و رسوم سرزمین ما از قبیل مراسم چهارشنبه سوری و سوگند خوردن به روشنایی چراغ و چیزهای دیگر با تعالیم زردشتی ارتباط دارد.
کتاب اوستا
...

پیشنهاد کاربران

'مزدایَسنا' که البته امروزه به 'دین زردشت/زرتشت' معروف است، دینی است ایرانی و یکتاپرست و دوگرا. کلمه 'مزدایسنا' ( مزدیسنا هم نوشته میشود ) از ترکیب دو کلمه 'مزدا' ( یعنی خرد ) و 'یَسنا' ( یعنی پرستش ) بدست می آید . میشود گفت که مزدایسنا دراصل یعنی 'پرستش خرد' یا 'خردپرستی'. بنیان گذار این دین مبارک، فیلسوف پارسی، حضرت زرتشت است. آتشکده ها محل زیارت و پرستش پیروان این دین هستند.
...
[مشاهده متن کامل]

نکته ی جالبی که مربوط به نامگذاری این دین است، یعنی نام 'مزدیسنا' که حضرت زرتشت مخصوصا نام 'خردپرستی' را برگزیده. نام دین زرتشت میتوانست هر چیزی باشد! مانند نیک پرستی، آذرپرستی، اهوراپرستی و غیره. ولی مخصوصا حضرت زرتشت نام این دین را 'خردپرستی' گذاشت که بنظر من میتواند یکی از نشانه های دینی و فرهنگی مربوط به علاقه خاص ایرانیان به خرد و دانش باشد.
خلاصه: به باور بسیاری از مورخان، دین مزدیسنا اولین دین *یکتاپرست* میباشد. یعنی تنها یک خدا را میپرستد. به باور مورخان، این سنت یکتاپرستی زرتشتیان بر تعالیم نوین یهودی، مسیحی و اسلامی نیز تاثیر گذاشته.
زرتشتیان باور دارند که اهورامزدا ( یعنی خدای خردمند ) تنها خدا و خالق جهان و منشا نیکی هاست. او جهان را آفریده و آنرا سرشار از نیکی ها و کمالات ساخته. جهان، به باور زرتشتیان، میدان جنگ میان نیکی ها ( نور و فرشتگان که درراس آنها اهورامزدا قرار دارد ) ، و شر و بدی ( تاریکی و فریب و دیوها که پیشوای آنان اهریمن است ) میباشد. به این اصل، دوگرایی میگویند؛ یعنی باور به اینکه نیکی و شر ( دونیروی مخالف ) درنبرد هستند. مزدیسنا اولین دین و فلسفه ای است چنین اصلی را مطرح کرده.
انسان که یکی از کامل ترین آفریده های اهورامزدا حساب میشود، مهره ی اصلی این نبرد است . انسان حق دارد که میان دروغ و شر و راستی و نیکی، راه و سرنوشت خود را انتخاب کند. به عقیده حضرت زرتشت، برخی اتفاقات که برسر انسان می افتد نتیجه کارهای خودش است زیرا انسان کارها و نتایج آنها را با انتخابهایش تعیین میکند! البته استثناهایی هم هست.
درجهان نیرویی وجود دارد بنام 'اَشه'. اَشه نیروی نیکی ها و زندگی است و اهورامزدا منشا آن است . اشه با روح و کارهای نیک انسان یکی است؛ هرچه بیشتر کار نیک انجام دهد، اشه افزایش پیدا میکند و درنهایت روح انسان حس آرامش میکند. انسان با استفاده از اشه باید درراه گسترش شادی و سلامت استفاده کند. به عبارتی میشود گفت که انسان باید《پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک》 را اجرا کند. همچنین از اشه برای محافظت از طبیعت هم میشود استفاده کرد. ( زرتشتیان عناصر آب، آتش، خاک و هوا را مقدس میدانند ) . خلاصه میتوان گفت که اشه آن پتانسیلی است که انسان برای انجام کارنیک دارد.
برخلاف عقیده برخی ها، زرتشتیان آتش پرست *نیستند*. به باور آنها، آتش یک عنصر طبیعی یا همان آفریده است. آتش نماد روشنایی و نوری اهورامزداست ولی با خود خداوند یکی نیست. آتش را مقدس میدانند چون بعقیده زرتشتیان آتش که نور تولید میکند یک نماد روشنایی و نیکی است ولی نه آنرا به مقدس درسطح خدا حساب نمیکنند. .

بپرس