دیم کاری

دیم کاری[ ۱] یا کشت دیم نوعی کشاورزی مخصوص مناطق خشک است که در آن تنها بارش های آسمانی تأمین کنندهٔ آب مورد نیاز کشتزار و زمین کشاورزی هستند.
کشت دیم، عمدتاً در مناطق کوهپایه ای یا استپها صورت می پذیرد. بسته به نوع آب و هوا، روش دیم کاری متفاوت است. دیم کاری روش باستانی کشت در مناطق بیابانی بوده است و اقوام گوناگون در خاور میانه و شمال آفریقا از این راه کشاورزی می کرده اند.
فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد برنامه های گسترده ای برای توسعهٔ کشت دیم در جهان دارد تا به این وسیله با گرسنگی و سوء تغذیه در جهان مبارزه کند. در این راستا طرح های بزرگ کشت دیم در استرالیا، چین، اتیوپی، هند، مدیترانه و امریکای شمالی اجرا شده اند.
فائو معتقد است در صورت آموزش صحیح کشاورزان، بسیاری از گیاهان را می توان به صورت دیم پرورش داد.
کشاورزانی که امکان آبیاری جانبی دارند در مرحلهٔ گل دهی یا گرده افشانی آب کمکی به مزارع خود می دهند که عملکرد را تا میزان بالایی افزایش می دهد.
مهم ترین عواملی که در میزان تولید محصولات در زراعت دیم مؤثرند عبارت اند از:
• وضعیت آب و هوا و مقدار بارندگی سالیانه.
• منابع تأمین رطوبت خاک.
• تناوب کشت دیم.
• خصوصیات خاک.
• نوع ماشین آلات و ادوات کشاورزی در زراعت دیم.
• انتخاب صحیح و استفادهٔ مناسب از نهال ها.