دیفنسین ها ( انگلیسی: Defensins ) پروتین های کوچک کاتیونی سرشار از سیستئین هستند که در سلول های بسیاری از جانداران همچون مهره داران، [ ۱] بی مهرگان، [ ۲] گیاهان[ ۳] [ ۴] و قارچ ها[ ۵] یافت می شوند. این مولکول ها، پپتیدهای ضد میکروبی هستند که برخی اثرات ضدِ میکروبی مستقیم دارند و برخی دیگر نقش پیام دهنده به دستگاه ایمنی را ایفا می کنند و برخی دیگر هر دو خاصیت را دارا هستند. دیفنسین ها علیه باکتری ها، قارچ ها و ویروس های غلاف دار و بدون غلاف کارایی دارند و طول آنها به طور معمول، ۱۸ تا ۴۵ اسید آمینه است و ۳ تا ۴ پیوند دی سولفیدی به شدت محافظت شده دارند.
در حیوانات، دیفنسین ها توسط سلول های دستگاه ایمنی ذاتی و بافت پوششی تولید می شوند؛ حال آنکه در گیاهان و قارچ ها، بافت های مختلفی آنها را می سازند. هر موجود زنده ای معمولاً انواع گوناگونی از دیفنسین ها را تولید می کند که برخی را در درون سلول ذخیره و انبار می کند ( مثلاً در نوتروفیل ها جهت کشتن باکتری های بلعیده شده توسط آنها ) و برخی دیگر را به بیرون سلول ترشح می کنند. دیفنسین هایی که خاصیت میکروب کشی مستقیم دارند، این کار را با روش های گوناگونی همچون از هم گسیختن دیوارهٔ میکروبی یا غشای سلولی و اختلال در ساخت وساز آنان انجام می دهند.
واژهٔ «دیفنسین» در میانهٔ دههٔ ۱۹۸۰ میلادی برای این مولکول ها برگزیده شد و تا پیش از ان از نام های پراکنده ای همچون «پروتئین های میکروب کش کاتیونی»، «پپتیدهای نوتروفیل»، «تیونین های گاما» و غیره برای نامیدن آنها استفاده می شد. [ ۶]
پروتئین هایی که «دیفنسین» نامیده می شوند، از لحاظ تکاملی ارتباطی به هم ندارند[ ۷] و به دو اَبَرخانوادهٔ بسیار متنوع که هریک شامل چندین خانواده پروتئینی است تقسیم می شوند. [ ۷] [ ۸] یک اَبَرخانواده «ترانس - دیفنسین» نام دارد که شامل دیفنسین های انسان و سایر مهره داران[ ۹] [ ۱۰] و همچنین برخی بی مهرگان[ ۱۱] [ ۱۲] می شود. اَبَرخانوادهٔ دیگر که «سیس - دیفنسین» نام دارد، دیفنسین های بی مهرگان، گیاهان و قارچ ها را در بر می گیرد. [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] اَبَرخانواده ها و خانواده های دیفنسین را از طریق ساختار سوم آنها شناسایی می کنند و هریک معمولاً انواعی از پیوندهای خاص دی سولفیدی محافظت شده را دارا هستند. [ ۹] [ ۱۶] تمامی دیفنسین ها ساختار چین خوردهٔ منسجم و کوچکی با بار الکتریکی مثبت قوی و پایدار دارند که علت آن حضور چندین پیوند دی سولفیدی است. در تمامی خانواده ها، ژن های سازندهٔ دیفنسین ها، دارای چندریختی فراوان هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حیوانات، دیفنسین ها توسط سلول های دستگاه ایمنی ذاتی و بافت پوششی تولید می شوند؛ حال آنکه در گیاهان و قارچ ها، بافت های مختلفی آنها را می سازند. هر موجود زنده ای معمولاً انواع گوناگونی از دیفنسین ها را تولید می کند که برخی را در درون سلول ذخیره و انبار می کند ( مثلاً در نوتروفیل ها جهت کشتن باکتری های بلعیده شده توسط آنها ) و برخی دیگر را به بیرون سلول ترشح می کنند. دیفنسین هایی که خاصیت میکروب کشی مستقیم دارند، این کار را با روش های گوناگونی همچون از هم گسیختن دیوارهٔ میکروبی یا غشای سلولی و اختلال در ساخت وساز آنان انجام می دهند.
واژهٔ «دیفنسین» در میانهٔ دههٔ ۱۹۸۰ میلادی برای این مولکول ها برگزیده شد و تا پیش از ان از نام های پراکنده ای همچون «پروتئین های میکروب کش کاتیونی»، «پپتیدهای نوتروفیل»، «تیونین های گاما» و غیره برای نامیدن آنها استفاده می شد. [ ۶]
پروتئین هایی که «دیفنسین» نامیده می شوند، از لحاظ تکاملی ارتباطی به هم ندارند[ ۷] و به دو اَبَرخانوادهٔ بسیار متنوع که هریک شامل چندین خانواده پروتئینی است تقسیم می شوند. [ ۷] [ ۸] یک اَبَرخانواده «ترانس - دیفنسین» نام دارد که شامل دیفنسین های انسان و سایر مهره داران[ ۹] [ ۱۰] و همچنین برخی بی مهرگان[ ۱۱] [ ۱۲] می شود. اَبَرخانوادهٔ دیگر که «سیس - دیفنسین» نام دارد، دیفنسین های بی مهرگان، گیاهان و قارچ ها را در بر می گیرد. [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] اَبَرخانواده ها و خانواده های دیفنسین را از طریق ساختار سوم آنها شناسایی می کنند و هریک معمولاً انواعی از پیوندهای خاص دی سولفیدی محافظت شده را دارا هستند. [ ۹] [ ۱۶] تمامی دیفنسین ها ساختار چین خوردهٔ منسجم و کوچکی با بار الکتریکی مثبت قوی و پایدار دارند که علت آن حضور چندین پیوند دی سولفیدی است. در تمامی خانواده ها، ژن های سازندهٔ دیفنسین ها، دارای چندریختی فراوان هستند.
wiki: دیفنسین