دیدگاه ژن محور فرگشتی

دیدگاه ژن محور فرگشتی ( به انگلیسی: gene - centered view of evolution ) ، دیدگاه چشم ژن، نظریه گزینش ژنی، یا نظریه ژن خودخواه، معتقد است که تکامل سازگاری از طریق بقای افتراقی ژن های رقیب رخ می دهد و بسامد آللی آن آلل هایی را افزایش می دهد که اثرات صفت فنوتیپی آن ها با موفقیت تکثیر خود را ارتقا می دهند. با ژنی که به عنوان «نه تنها یک بیت فیزیکی از دی ان ای همه کپی های یک بیت خاص از دی ان ای که در سراسر جهان پراکنده شده است» تعریف می شود. [ ۱] [ ۲] طرفداران این دیدگاه، استدلال می کنند که از آنجایی که اطلاعات ارثی از نسلی به نسل دیگر تقریباً به طور انحصاری توسط دی ان ای منتقل می شود، انتخاب طبیعی و تکامل از دیدگاه ژن ها بهتر مورد توجه قرار می گیرد.
نگاه ژن محوری به فرگشت، الگویی برای تکامل ویژگی های اجتماعی مانند خودخواهی و نوع دوستی است.
دیدگاه ژن به عنوان واحد گزینشی عمدتاً در آثار ریچارد داوکینز، دبلیو دی همیلتون، [ ۳] [ ۴] [ ۵] کالین پیتندریگ و جورج سی ویلیامز ایجاد شد. داوکینز در کتاب خود به نام ژن خودخواه ( ۱۹۷۶ ) به طور عمده آن را مردمی کرد و گسترش داد.