دیدگاه محمد پیامبر اسلام در مورد یهودیان از طریق تماس او با قبایل یهودی ساکن مدینه و پیرامون آن شکل گرفت. دیدگاه های او دربارهٔ یهودیان شامل تعالیم کلامی او دربارهٔ آنها به عنوان اهل کتاب و توصیف او از آنها به عنوان دریافت کنندگان اولیه وحی ابراهیمی و ائتلاف های سیاسی شکست خورده بین جماعت های مسلمان و یهودی است.
او پس از هجرت از زادگاهش مکه به مدینه، قراردادی موسوم به میثاق مدینه را بین گروه های اصلی مدینه، از جمله قبایل یهودی بنی قینقاع، بنی نضیر و بنی قریظه منعقد کرد که حقوق برابر را برای یهودیان و مسلمانان تا زمانی که یهودیان از نظر سیاسی حامی می ماندند تضمین می کرد. [ ۱] بعدها، زمانی که محمد احساس کرد قبایل یهودی به مسلمانان خیانت کرده اند یا پیمان هایشان را زیر پا گذاشته اند، تقریباً همه شان تبعید یا اعدام شدند یا به بردگی گرفته شدند. [ ۲]
بر اساس دایرةالمعارف یهودی، محمد با گذشت زمان به طور فزاینده ای با یهودیان ضدیت پیدا کرد. او به این درک رسید که بین دین آنها و دین او تفاوت های آشتی ناپذیری وجود دارد، به ویژه زمانی که اعتقاد به رسالت پیامبری او معیار یک مسلمان واقعی قرار گرفت. [ ۳] هنگامی که جامعه یهودی «روشی را که قرآن از طریق آن روایت ها و شخصیت های کتاب مقدس را تصاحب می کرد، به چالش کشید. به عنوان مثال، عرب ساختن ابراهیم و بنیانگذار کعبه کردن او در مکه، » محمد آنها را به کتمان عمدی معنای واقعی آن یا درک کامل نادرست آن متهم کرد و آنها را سرزنش کرد. [ ۳] با این حال، توجه به این نکته مهم است که نه قرآن، و نه تفسیر اسلامی، ابراهیم را عرب نمی خواند، و دایرةالمعارف یهودی در سال ۱۹۰۶ تکمیل شد و مطالعات غرب در مورد اسلام در آن زمان به شدت تحت تأثیر شرق شناسی بود. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو پس از هجرت از زادگاهش مکه به مدینه، قراردادی موسوم به میثاق مدینه را بین گروه های اصلی مدینه، از جمله قبایل یهودی بنی قینقاع، بنی نضیر و بنی قریظه منعقد کرد که حقوق برابر را برای یهودیان و مسلمانان تا زمانی که یهودیان از نظر سیاسی حامی می ماندند تضمین می کرد. [ ۱] بعدها، زمانی که محمد احساس کرد قبایل یهودی به مسلمانان خیانت کرده اند یا پیمان هایشان را زیر پا گذاشته اند، تقریباً همه شان تبعید یا اعدام شدند یا به بردگی گرفته شدند. [ ۲]
بر اساس دایرةالمعارف یهودی، محمد با گذشت زمان به طور فزاینده ای با یهودیان ضدیت پیدا کرد. او به این درک رسید که بین دین آنها و دین او تفاوت های آشتی ناپذیری وجود دارد، به ویژه زمانی که اعتقاد به رسالت پیامبری او معیار یک مسلمان واقعی قرار گرفت. [ ۳] هنگامی که جامعه یهودی «روشی را که قرآن از طریق آن روایت ها و شخصیت های کتاب مقدس را تصاحب می کرد، به چالش کشید. به عنوان مثال، عرب ساختن ابراهیم و بنیانگذار کعبه کردن او در مکه، » محمد آنها را به کتمان عمدی معنای واقعی آن یا درک کامل نادرست آن متهم کرد و آنها را سرزنش کرد. [ ۳] با این حال، توجه به این نکته مهم است که نه قرآن، و نه تفسیر اسلامی، ابراهیم را عرب نمی خواند، و دایرةالمعارف یهودی در سال ۱۹۰۶ تکمیل شد و مطالعات غرب در مورد اسلام در آن زمان به شدت تحت تأثیر شرق شناسی بود. [ ۴]
