دید دوچشمی

دید دوچشمی گونه ای از بینایی است که در آن جانور می تواند از هر دو چشم ( به طور مستقل ) در بینایی بهره ببرد. مزایای دید دوچشمی عبارتند از:
• جانور می تواند در صورت آسیب یک چشم به خوبی از چشم دیگر در بینایی بهره ببرد
• میدان دید جانور گسترده تر می شود اما جانوری که دید معمولی داشته باشد میدان دید کوچکتری دارد برای نمونه، انسان ها که دید معمولی دارند تنها می توانند زاویه ای در حدود ۱۹۰ درجه از فضای روبروی خود را ببینند که ۱۲۰ درجه از آن در بازهٔ دید هر دو چشم مشترک است و تنها حدود ۴۰ درجه هر چشم بیشتر از چشم دیگر می بیند. [ ۱]
• توانایی دید مستقل در هر دو چشم به جانور کمک می کند تا از دو زاویه نقطهٔ هدف را ببیند، با کمک این اختلاف منظر درک جانور از پیرامون خود و فاصلهٔ نقطهٔ هدف دقیق تر می شود ( فهم عمق بهتری پیدا می کند ) همچنین بهتر می توانند موجود دیگری که پنهان شده را پیدا کند.
• وقتی جانور میدان دید وسیع تری دارد و از طرفی می تواند در دو زاویهٔ متفاوت نقطهٔ هدف را ببیند بنابراین می تواند بخشی یا همهٔ جسمی را که پشت یک مانع قرار گرفته ببیند این توانایی در بینایی جانداران نخستین بار از سوی لئوناردو دا وینچی شناسایی شد جانور دارای دید دوچشمی با تجمیع اطلاعاتی که از دید هر یک از چشم هایش به مغز می رسد می تواند اجسامی که خیلی در چشم نمی آیند را هم درک کند. [ ۲]
جانورانی که دید دوچشمی دارند می توانند درک کنند که به کدام چشم نور رسیده است ( در اثر نور تحریک شده ) ، [ ۳] اگر بخواهند می توانند با اینکه دو چشمشان باز است تنها با یک چشم ببینند، [ ۴] می توانند آنچه در میدان دید هر دو چشم وجود دارد را با هم ترکیب کنند و فقط یک تصویر ببینند، [ ۵] یا هنگامی که هر یک از چشم ها تصویری بسیار متفاوت می بیند، تصویر دیده شده توسط هر یک از چشم ها را به دلخواه ببینند. [ ۶]
دوچشمی بودن به یک جانور کمک می کند تا در تعقیب، جابجایی و چنگ انداختن بهتر عمل کند. [ ۷]
برخی جانوران بخصوص آنهایی که شکار می شوند، معمولاً چشم های خود را در دو جهت مختلف می گذارند تا میدان دید گسترده تری داشته باشند از آن جمله می توان به خرگوش، گاومیش های آسیایی و شاخ درازان اشاره کرد. حتی برخی پرنده ها بدون آنکه مجبور باشند چشمان خود را تکان دهند میدان دید ۳۶۰ درجه دارند.