دِکامِرون (Decameron)
صحنه ای از فیلم مجموعه داستان هایی از جووانّی بوکاتّچو، نویسندۀ ایتالیایی، که آن ها را در فاصلۀ ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۳م گرد آوری کرد. دَه مرد و زن جوان، که از فلورانسِ طاعون زده می گریزند، طی دَه روزی که با هم می گذرانند، برای سرگرمی همسفرانشان هر کدام روزی یک داستان نقل می کنند. این کتاب تأثیر چشمگیری بر ادبیات انگلیسی، به ویژه بر افسانه های کنتربری، اثر چاسر، گذاشت. دکامرون، که شاهکار نثر کلاسیک ایتالیا محسوب می شود، ضمن داشتن قالب و محتوایی رمانتیک، از احساسات حاکم بر آثار قرون وسطا و نیز تأکید بر توانایی انسان در غلبه بر بخت و اقبال فاصله می گیرد. در این مجموعه ۱۰۰ داستان به شیوۀ داستان در داستان به هم وابسته می شوند. هر دَه داستانی که در یک روز نقل می شوند، لحن و مضمونی متفاوت با داستان های روز بعد دارند. چنان که داستان های روز اول طنز آمیز و مبیّن شرارت های انسانی اند. در داستان های روز دوم انسان بازیچۀ بخت و اقبال است و در روز سوم ارادۀ انسان بر همه چیز فایق می شود. در روز چهارم داستان های عاشقانۀ فاجعه آمیز بازگو می شوند؛ و در پنجمین روز عشق پایانی خوش می یابد. در ششمین روز بذله گویی و شادی بر داستان ها پرتو می افکند. حقّه بازی، حیله گری، هرزگی، و وقاحت نیز در داستان های روزهای هفتم، هشتم، و نهم حاکم می شوند و روز دهم دورۀ اوج مضامین روزهای اولیه است. برخی از مشهورترین داستان های این مجموعه عبارت اند از گریزلدای شکیبا، و قوش فدریگو.
صحنه ای از فیلم مجموعه داستان هایی از جووانّی بوکاتّچو، نویسندۀ ایتالیایی، که آن ها را در فاصلۀ ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۳م گرد آوری کرد. دَه مرد و زن جوان، که از فلورانسِ طاعون زده می گریزند، طی دَه روزی که با هم می گذرانند، برای سرگرمی همسفرانشان هر کدام روزی یک داستان نقل می کنند. این کتاب تأثیر چشمگیری بر ادبیات انگلیسی، به ویژه بر افسانه های کنتربری، اثر چاسر، گذاشت. دکامرون، که شاهکار نثر کلاسیک ایتالیا محسوب می شود، ضمن داشتن قالب و محتوایی رمانتیک، از احساسات حاکم بر آثار قرون وسطا و نیز تأکید بر توانایی انسان در غلبه بر بخت و اقبال فاصله می گیرد. در این مجموعه ۱۰۰ داستان به شیوۀ داستان در داستان به هم وابسته می شوند. هر دَه داستانی که در یک روز نقل می شوند، لحن و مضمونی متفاوت با داستان های روز بعد دارند. چنان که داستان های روز اول طنز آمیز و مبیّن شرارت های انسانی اند. در داستان های روز دوم انسان بازیچۀ بخت و اقبال است و در روز سوم ارادۀ انسان بر همه چیز فایق می شود. در روز چهارم داستان های عاشقانۀ فاجعه آمیز بازگو می شوند؛ و در پنجمین روز عشق پایانی خوش می یابد. در ششمین روز بذله گویی و شادی بر داستان ها پرتو می افکند. حقّه بازی، حیله گری، هرزگی، و وقاحت نیز در داستان های روزهای هفتم، هشتم، و نهم حاکم می شوند و روز دهم دورۀ اوج مضامین روزهای اولیه است. برخی از مشهورترین داستان های این مجموعه عبارت اند از گریزلدای شکیبا، و قوش فدریگو.
wikijoo: دکامرون
