دوکول

دوکول ( انگلیسی: Ducol ) یا فولاد دی نام یک دسته از فولادهای با استحکام بالا و کم آلیاژ است که اولین بار در اوایل دهه سوم قرن بیستم میلادی توسط یک شرکت اسکاتلندی ( David Colville & Sons ) ساخته و پرداخته شد.
کاربردهای آن شامل ساخت بدنه ضدآب کشتی جنگی و زره پوش کردن و ساختن پل و لوله های فشاری مثل دیگ بخار لوکوموتیو و رآکتورهای اتمی می شود.
دوکول اصلی یا فولاد دی یک فولاد منگنز - سیلیکون است. یک مدل سخت شده از فولادی که برای ساخت و ساز تأیید شده است که توسط David Colville & Sons دقیقاً بعد از جنگ جهانی اول توسعه داده شد. [ ۱]
این فلز یک مدل بهبود یافته از فولاد بریتیش ادمیرالتی ( کشش بالا ) است که مخصوص ساخت کشتی و مهمات سبک در اواخر جنگ جهانی اول بود. این فولاد یک فولاد کربنی بود با مقادیر کمی نیکل که به آن اجازه می داد که بدون ترک خوردن بیشتر سخت شود.
فولادهای خارجی مشابه نیز مثل فولاد ( نیکل درصد کم ) و فولاد کشش بالای آمریکایی همگی آلیاژهای پیچیده تری بودند که دارای کروم، وانادیوم و مولیبدن بودند. [ ۲]
تا حدود ۱۹۴۵ دوکول اکثراً شامل منگنز و سیلیکون به عنوان عناصر آلیاژی بود. درجه های جوشکاری پذیر اخیر آن مثل ( دوکول W21, W25, W30 و سطح آ و بی ) شامل مقادیر متغیری از نیکل، کروم، مس، مولیبدن و وانادیوم هستند.
اگرچه درجه های تازه دوکول یک واژه جوشکاری پذیر همراه خود دارند این الزاماً به این معنا نیست که راحت جوش داده می شوند.
یک گزارش که از سال ۱۹۷۰ از یک انفجار در یک سیلندر ساخته شده از دوکول ۳۰ موجود است در آن یافت شد که شکنندگی محل تحت گرما در جوشکاری رخ می دهد اگر و تنها اگر گرما دادن بعد از جوشکاری در یک دمای بهینه انجام شود. ( ۶۷۵ درجه سلسیوس )
لازم است ذکر شود محصول اصلی از سال ۱۹۲۰ همچنین قابل جوشکاری بود اما با نتیجه های مشکوک. نیروی دریایی سلطنتی ژاپن تعدادی کشتی جنگی بزرگ که همه با استفاده ازجوشکاری قسمت های دوکول سازه ساخته شده بود داشت که این موضوع با مشکلات زیادی همراه شد.
دوکول در قسمت های بیرونی کشتی ها و همچنین مهمات سبک در کشتی های جنگی چند کشور مثل نیروی دریایی بریتانیا، ژاپن و ایتالیا استفاده می شد. [ ۳] بعد از جنگ جهانی دوم بیشترین درجه استفاده فولاد برای ساخت و ساز کشتی های تجاری بر اساس این نوع فولاد بود. [ ۴]