دوکسپین

دوکسپین ( به انگلیسی: Doxepin ) از ضد افسردگی های سه حلقه ای است که برای درمان اختلال افسردگی عمده، اختلال اضطراب، کهیر و بی خوابی به کار می رود.
دوکسپین از ضد افسردگیهای سه حلقه ای است و بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین در مغز را مهار می کند. دوکسپین آنتاگونیست قوی گیرنده های هیستامین ( H۱، H۲ ) است.
هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است موجب بروز برخی عوارض ناخواسته گردد. اگر چه همه این عوارض دریک فرد دیده نمی شود، ولی درصورت بروز هریک از این عوارض با پزشک مشورت شود  : خشکی دهان، تاری دید، یبوست، خواب آلودگی، صرع، لرزش، افزایش فشارخون، تپش قلب، بثورات پوستی، حساسیت به نور، خارش ، تهوع، استفراغ، اسهال، بی اشتهائی، اختلال در عملکرد جنسی، گیجی، افزایش وزن، احساس ضعف، گر گرفتگی و سردرد.
علایم مسمومیت با دوکسپین عبارت است از آژیتاسیون، تحریک، کنفوزیون، توهم، افزایش دما، علائم شبه پارکینسونی، تشنج، احتباس ادرار، خشکی غشاء های مخاطی، گشادی مردمک، یبوست. درمان به صورت علامتی و حمایتی است از جمله حفظ راه هوایی، ثبات دمای بدن و تعادل آب و الکترولیت. لازم به ذکر است که ایجاد استفراغ ممنوع است.
در صورت بروز تشنج می توان دیازپام یا فنی توئین تجویز کرد و برای درمان آرتمی های ناشی از این مسمومیت می توان از داروهایی نظیر لیدوکائین و تجویز کرد.