دوک نشین بزرگ توسکانی

دوک نشین بزرگ توسکانی ( به ایتالیایی:Granducato di Toscana؛لاتین:Magnus Ducatus Etruriae ) دولتی در مرکز ایتالیا بود که با وجود چندین دوره توقف، از ۱۵۶۹ تا ۱۸۵۹ میلادی وجود داشت. این دوک نشین جایگزین دوک نشین فلورانس شد. پایتخت این دوک نشین شهر فلورانس بود. این دوک نشین تا زمان واقعهٔ صلح وستفالی در ۱۶۴۸، جزئی از امپراتوری مقدس روم بود.
دوک نشین بزرگ توسکانی در ابتدا تا زمان از میان رفتن شاخه اصلی خاندان مدیچی در ۱۷۳۷، توسط این خاندان اداره می شد. به دلیل تسلط این خاندان بر توسکانی، اقتصاد و نیروی نظامی آن پیشرفت بسیاری کرد ؛ اگرچه، از آغاز حکومت فردیناندو دوم بر توسکانی، این دوک نشین رکود اقتصادی طولانی مدتی را تجربه کرد.
فرانسیس استفان لورن، یکی از نوادگان خاندان مدیچی پس از انقراض شاخه قدیمی این خاندان، به عنوان دوک بزرگ توسکانی معرفی شد. دوک نشین توسکانی از این زمان به بعد تا ۱۸۵۹ تحت سیطره خاندان لورن بود مگر در طی لشکرکشی های ناپلئون که به شکل موقتی به توقف این روند انجامید. ناپلئون پس از تسلط به توسکانی، آن را به خاندان بوربون - پارما داد. به دنبال سقوط ناپلئون در ۱۸۱۴، دوک نشین توسکانی به وضعیت قبلی بازگردانده شد. سرانجام در ۱۸۵۹ میلادی، طی جنگ های یگانگی ایتالیا، دوک نشین بزرگ توسکانی توسط پادشاهی ساردنی فتح گردید و در ۱۸۶۰، طبق آرای ۹۵ درصد مردم، جزئی از پادشاهی ایتالیا شد.