دومنیکینو

دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)
دوشیزه و تک شاخ، اثر دومِنیکینو
(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگارههای جایگاه هم سرایان کلیسای سان آندرِ آ دلّا واله، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸) پی گرفت. از پیش گامان منظره پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره پردازی های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشیِ کلود لورن تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل، نقاشی او را با نام منظره با بنایی قلعه مانند (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲ به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه با آنیباله کاراتچی همکاری کرد، و دیوارنگاره های مرگ آدونیس، و دوشیزه و تک شاخ، در بالای درگاه ورودی، را به اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳) و کاردینال پیِترو آلدوبراندینی (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰ نقاش سرآمد رم شد و سفارش های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره هایش که به سبب کلاسی سیسمِ فاخر و پرتوانشان توجه برانگیزند؛ تصویر صحنه هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا درخور ذکرند. از آثار رنگ روغنی او نیز در دوران زندگی اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن اظهار کرد که تابلوی او با نام آخرین عشاء ربانی قدیس جروم(۱۶۱۴) پس از تابلوی تجلّی مسیحاثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه های هنری بدخواه و کینه توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان جا درگذشت (احتمال می رود او را مسموم کرده باشند).