دولت

دولت (نقاش). محمد دولت ( اختصاراً دولت ) یک هنرمند برجسته در نقاشی گورکانی بود که در حدود ۱۵۹۵ تا ۱۶۳۵–۱۶۴۰ در کارگاه های شاهنشاهی هندوستان در زمان اکبر، جهانگیر و شاه جهان فعالیت داشت. [ ۱] او کار خود را با نقاشی صحنه های بزرگ روایی آغاز کرد، سپس در پرتره ها تخصص یافت[ ۲] اما بعداً به صورت حرفه ای به تذهیب و تزئین مینیاتور اشتغال یافت. [ ۳]
پدرش، لعل، در دربار شاهنشاهی خدمت می کرد و به احتمال زیاد به عنوان یکی از هنرمندان پرشمار کارگاه شاهنشاهی بوده. [ ۴] دولت در آنجا آموزش دید و تا اواسط دهه ۱۵۹۰ به عنوان یک نقاش فعالیت داشت و در کل دوران حرفه ای خود همان جا باقی ماند. [ ۵] برادرش داوود نیز هنرمندی بود که معمولاً در کتیبه ها و تاریخ هنر از او با عنوان «داوود ، برادر دولت» یاد می شود. [ ۶] وی مانند گوردهن، دیگر متخصص اصلی پرتره آن دوره، تحت تأثیر باساوان قرار داشت. [ ۷]
پروژه های مهمی که وی در دهه ۱۵۹۰ به آن کمک کرد شامل نسخه ای از اکبرنامه که در کتابخانه بریتانیا موجود است، نسخه رزم نامه پراکنده اکبر و نسخه بابر نامه موجود در دهلی نو ( ۴ مینیاتور ) بودند. [ ۸] در قرن بعد، او به پادشاه نامه و آلبوم گئورگیان نیز پیوست. [ ۹]
دولت حتی در کارهای اولیه خود «خودآگاهی غیرمعمولی» از خود نشان می دهد. دو سلف پرتره قابل شناسایی وجود دارد که هر دو بنا به درخواست امپراتور کشیده شده و همچنین پرتره از دیگر همکاران هنرمند ساخته شده است و برخی از مهمترین مینیاتورهای وی حاوی امضاهای کوچکی است که در میان جزئیات نقاشی پنهان شده اند، به عنوان مثال روی کمربند یک سرباز در یک مینیاتور بابر نامه. در یک امضا «محمد دولت، پسر لعل» نوشته شده است و در دیگری او خود را «کمترین متولد خانه» توصیف می کند که نشان می دهد پدرش در دربار کار می کند. این اصطلاحات برای نشان دادن فروتنی در دربار گورکانیان فارسی زبان رایج بوده. [ ۱۰] گرچه دولت این موارد را بیش از دیگران رعایت کرده. کتیبه او در صفحه مرقع گلشن با عکس شخصی خودش به پایان می رسد «نوشته شده توسط فرومایه، نیازمند، ناچیز، دولت». [ ۱۱] این در حالی است که نام او به معنای رونق و حکومت هم هست. [ ۱۲]
سبک دولت چنین توصیف شده است: «با خوشه هایی از شکل های بزرگ و شانه های باریک و یک پالت روشن که با سایه زدن کانتور مشخص تشدید می شود. انواع صورت او کاملاً منفرد است، اما از ویژگی های تیره، گونه های پر و چشمان بزرگ و خیره برخوردار است، که دومی اغلب به بیننده خیره می شود. »[ ۱۳]

دولت (state)
هیئتی که سیاست داخلی و خارجی خود را خود شکل می دهد و به موجب قوانینی عمل می کند که توسط حکومت تعیین می شود و سازمان های حکومت آن ها را، در صورت لزوم با تکیه بر زور، به اجرا می گذارند. می توان گفت که رشد نهادهای بین المللی منطقه ای چون اتحادیۀ اروپا به این معنی است که دولت دیگر واجد حاکمیت مطلق نیست. هرچند بیشتر دولت ها عضو سازمان ملل متحدند، ولی این امر معیار کاملاً قابل اعتمادی نیست: برخی از آن ها، مانند سوئیس، به انتخاب خود عضو این سازمان نیستند؛ برخی نیز، مانند تایوان، عمداً از عضویت این سازمان کنار گذاشته شده اند؛ و برخی هم، با این که عضو سازمان اند، از حاکمیت ملی مطلق بی بهره اند. تعریف جاافتادۀ دولت را مک آیور در کتابدولت نو (۱۹۲۶) به دست داده است: «سازمانی که از طریق قوانین انتشاریافتۀ حکومتی اقدام می کند و بدین منظور از قدرت قهرآمیز برخوردار است و در داخل جامعه ای با مرزهای زمینی/دریایی مشخص، شرایط عام بیرونی نظم اجتماعی را حفظ می کند». این تعریف چهار رکن اصلی دارد: این که مردم برای برقراری و حفظ نظم اجتماعی سازمانی تشکیل داده اند؛ این که جامعه ای که دولت را تشکیل می دهد دارای مرزهای مشخصی است؛ این که حکومت که نمایندۀ مردم است براساس قوانین انتشاریافته اقدام می کند؛ و این که این حکومت برای اجرای این قوانین از قدرت برخوردار است. امروزه دولت را دولت ملی می دانند، یعنی هر جامعه ای که بر ناحیۀ مشخصی حاکمیت مطلق داشته باشد یک دولت است. بنابراین، ایالت های کشور امریکا، که تا حدودی از اراده و خواست حکومت فدرال تبعیت می کنند، از نظر بین المللی دولت نیستند، همان طور که مستملکات استعماری یا مشابه آن نیز، که تابع مرجع بالاتری هستند، دولت شناخته نمی شوند. در ۱۹۹۵، در جهان ۱۹۲ دولت ملی برخوردار از حاکمیت وجود داشت.