دوره سنگوکو

دوره سن گوکو ( به ژاپنی: 戦国時代, Sengoku jidai ) دوران جنگ های داخلی، آشوب های اجتماعی و دسیسه های سیاسی در ژاپن بود. رویارویی های نظامی در این دوران به ندرت قطع می شد. دوره سن گوکو از میانه های قرن پانزدهم تا آغاز قرن هفدهم به درازا کشید. با اینکه استبداد نظامی آشی کاگا از همان ساختار نظامی حکومت کاماکورا استفاده می کرد و دولتی جنگ سالار را بر اساس همان حقوق و وظایف اقتصادی و اجتماعی بنا نهاده بود، در جلب وفاداری دودمان های منطقه ای دای میوها، به ویژه آن ها که قلمروشان با کیوتو فاصله داشت، موفقیتی کسب نکرد. از همان آغاز قرن ۱۵، رنج و مکنتی که از بلایای طبیعی همچون زلزله و خشکسالی ریشه می گرفت، اغلب باعث شورش های مسلحانه کشاورزان بیزار از قرض و مالیات بود.
زمان شروع و پایان دوره سنگوکو مورد توافق همه منابع نیست. برای زمان شروع دوره سنگوکو دو نظریه وجود دارد:
• سال ۱۴۵۴ و آغاز شورش کیوتوکو
• سال ۱۴۶۷ و آغاز جنگ اونین
برای پایان دوره سنگوکو نیز پنج نظریه وجود دارد.
• ۱۵۹۰ پایان محاصره اوداوارا ( ۱۵۹۰ ) و وحدت کامل ژاپن به دست تویوتومی هیده یوشی
• ۱۶۰۰ پایان نبرد سکیگاهارا
• ۱۶۰۳ آغاز شوگونی توکوگاوا ایه یاسو
• ۱۶۱۵ پایان محاصره اوساکا و نابودی خاندان تویوتومی
• ۱۶۳۸ پایان شورش شیمابارا