دوره تورمی

در کیهان شناسی فیزیکی دوره تورمی ( انگلیسی: Inflationary epoch ) دوره ای در تکامل جهان اولیه بود که برابر نظریهٔ تورم کیهانی، جهان تحت یک انبساط نمایی بسیار سریع قرار گرفت. این انبساط سریع ابعاد خطی جهان اولیه را حداقل الگو:۱۰^ seconds ( و احتمالاً یک عامل بسیار بزرگتر ) افزایش داد و بنابراین حجم آن را حداقل ۱۰۷۸ افزایش داد. انبساط با ضریب ۱۰۲۶ معادل انبساط است. جسمی به طول ۱ نانومتر ( ۱۰ مرتبه ۹ متر، تقریباً نصف عرض یک مولکول DNA ) تا طول تقریباً ۱۰٫۶ سال نوری ( حدود ۶۲ تریلیون مایل ) . 7. 7 billion years old ( ۵٫۴ بیلیون سال پیش ) . [ ۱]
حالت خلاء پیکربندی میدان های کوانتومی است که حداقل محلی ( اما نه لزوماً حداقل جهانی ) انرژی را نشان می دهد.
مدل های تورمی پیشنهاد می کنند که تقریباً ۱۰ تا ۳۶ ثانیه پس از انفجار بزرگ، وضعیت خلاء جهان با حالتی که در زمان کنونی مشاهده می شود متفاوت است: خلاء تورمی چگالی انرژی بسیار بالاتری دارد.
برابر نسبیت عام، هر حالت خلاء با چگالی انرژی غیرصفر نیروی دافعه ای تولید می کند که منجر به انبساط فضا می شود. در مدل های تورمی، حالت خلاء پرانرژی اولیه باعث انبساط بسیار سریع می شود. این انبساط ویژگی های مختلف جهان کنونی را توضیح می دهد که بدون چنین دوره تورمی به سختی قابل محاسبه است.
بیشتر مدل های تورمی، یک میدان اسکالر به نام میدان تورم را پیشنهاد می کنند که دارای ویژگی های لازم برای داشتن ( حداقل ) دو حالت خلاء است.