دوران وایکینگ ها

دوران وایکینگ ها ( ۷۹۳–۱۰۶۶ پس از میلاد ) دوره ای در قرون وسطی بود که مردم نورس موسوم به وایکینگ ها حملات گسترده، استعمار، فتح و تجارت در سراسر اروپا را انجام دادند و به آمریکای شمالی رسیدند. دوره مهاجرت و عصر آهن ژرمن ها را دنبال کرد. [ ۱] دوران وایکینگ ها نه تنها به زادگاه شان اسکاندیناوی، بلکه برای هر مکانی که اسکاندیناوی ها در آن دوره به طور قابل توجهی ساکن شده اند، اعمال می شود. [ ۲] اسکاندیناوی های دوران وایکینگ ها اغلب به عنوان وایکینگ ها و همچنین با نام مردم نورس شناسایی می شوند، اگرچه که بیشتر افراد آنها وایکینگ به معنای جنگ جوی آن بودند.
مردم نورس با سفر دریایی از سرزمین های خود در دانمارک، نروژ و سوئد در جزایر بریتانیا، ایرلند، جزایر فارو، ایسلند، گرینلند، نرماندی، سواحل بالتیک و در امتداد مسیرهای تجاری ولگا و دنیپر در شرق اروپا ساکن شدند. در آن جا آن ها را با نام وارنگیان می شناختند. آنها همچنین برای مدت کوتاهی در نیوفاندلند مستقر شدند و اولین اروپاییانی بودند که به قاره آمریکا رسیدند. اسکاندیناوی گائل ها، نورمن ها، مردم روس، مردم فارویی و ایسلندی ها از این مستعمرات نورس پدید آمدند. وایکینگ ها چندین پادشاهی و حکومت ارلی را در اروپا تأسیس کردند: پادشاهی جزایر ( Suðreyjar ) ، اورکنی ( Norðreyjar ) ، یورک ( Jórvík ) و دانلا ( Danalǫg ) ، دوبلین ( Dyflin ) ، دوک نشین نرماندی و روس کیف ( Garðaríki ) . سرزمین های اسکاندیناوی در دوران وایکینگ ها به پادشاهی های بزرگ تری تبدیل شدند و امپراتوری دریای شمال شامل بخش های بزرگی از اسکاندیناوی و بریتانیا بود. در سال ۹۸۶ میلادی[ ۳] وایکینگ ها به آمریکای شمالی رسیدند[ ۴]
چند مورد باعث این گسترش شد. وایکینگ ها با رشد شهرها و صومعه های ثروتمند در خارج از کشور و پادشاهی های ضعیف جذب آن ها شدند. آن ها همچنین ممکن است به دلیل افزایش جمعیت، فقدان زمین کشاورزی خوب، و درگیری های سیاسی ناشی از اتحاد نروژ مجبور به ترک وطن خود شده باشند. گسترش تهاجمی امپراتوری کارولنژی و گرویدن اجباری ساکسون های همسایه آن ها به مسیحیت نیز ممکن است از عوامل آن باشد. [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] نوآوری های دریایی وایکینگ ها به آنها این امکان را داده بود که بیشتر و به مدت طولانی تر دریا حرکت کنند.
اطلاعات مربوط به دوران وایکینگ ها عمدتاً از منابع دست اول نوشته شده توسط آنهایی که وایکینگ ها با آنها برخورد کرده اند و همچنین باستان شناسی، تکمیل شده با منابع دست دوم مانند سرگذشت نامه های ایسلندی به دست آمده است.