[ویکی فقه] دوران بین خاص و عام به معنی تردید در تعلق تکلیف به امر عام یا خاص است.
دوران بین خاص و عام، از مصادیق دوران بین اقل و اکثر بوده و عبارت است از شک در الزام به یکی از دو امری که رابطه آنها با یک دیگر، عام و خاص منطقی می باشد، مثل این که مکلف شک کند آیا در رکوع و سجده نماز، ذکر خاص ( سبحان الله ) واجب است یا هر ذکری خوانده شود، کفایت می کند.
دیدگاه صاحب کفایه
مرحوم " آخوند خراسانی " معتقد است در دوران بین خاص و عام، برائت عقلی و شرعی جریان ندارد، بلکه از قبیل دوران امر بین متباینین بوده و مجرای اصل احتیاط می باشد.
دوران بین خاص و عام، از مصادیق دوران بین اقل و اکثر بوده و عبارت است از شک در الزام به یکی از دو امری که رابطه آنها با یک دیگر، عام و خاص منطقی می باشد، مثل این که مکلف شک کند آیا در رکوع و سجده نماز، ذکر خاص ( سبحان الله ) واجب است یا هر ذکری خوانده شود، کفایت می کند.
دیدگاه صاحب کفایه
مرحوم " آخوند خراسانی " معتقد است در دوران بین خاص و عام، برائت عقلی و شرعی جریان ندارد، بلکه از قبیل دوران امر بین متباینین بوده و مجرای اصل احتیاط می باشد.
wikifeqh: دوران_بین_خاص_و_عام