دودمان لیائو

دودمان لیائو ( /ljaʊ/ ؛ ( به خیتانی: 'Mos Jælud' ) ؛چینی سنتی: 遼朝؛چینی ساده شده: 辽朝؛ پین یین: Liáo cháo ) ، همچنین شناخته شده با نام امپراتوری خیتانی ( به خیتانی: 'Mos diau - d kitai huldʒi gur' ) ، با نام رسمی لیائوی کبیر ( 大遼؛ 大辽؛ دا لیائو ) ، یک امپراتوری در چین بود که از سال ۹۰۷ میلادی تا سال ۱۱۲۵ در حدود فلات مغولستان و بخش هایی از خاور دور روسیه، منچوری، شمال چین، و شمال شرقی شبه جزیره کره فرمانروایی می نمود. آبائوجی، خاقان خیتان ها در حدود زمان سقوط دودمان تانگ این امپراتوری را ایجاد کرد و نخستین حکومتی بود که بر تمام منچوری حکمرانی می کرد.
امپراتوری لیائو توسط جورچنهای سلسله کین در ۱۱۲۵ میلادی از میان رفت اما قوم خیتان مدتی بعد در آسیای مرکزی خانات قراختایی را به وجود آورد که تا یک قرن بعد ( تا زمان حملهٔ مغولان به رهبری چنگیزخان ) بر آن منطقه حکومت کرد.