با مرگ لوون چهارم، شاه ارمنستان از دودمان هتومی که فرزندی از خود برجای نگذاشت تاج و تخت کشور ارمنستان به خانواده لوزینیان منتقل گردید. این خانواده که از نجبای بزرگ فرانسوی بودند در آن زمان هنوز بر سرزمین جزیره قبرس سلطنت می کردند و دولتشان آخرین دولت لاتینی منبعث از صلیبیون بود که در خاورزمین باقی مانده بود. حقوق این خانواده بر تاج و تخت ارمنستان جدید از ازدواج زابل خواهر هتوم دوم پادشاه ارمنستان با آموری دوتیر برادر هنری دوم اورشلیم پادشاه قبرس ناشی شده است. [ ۱]
دو پسر از این وصلت نتیجه شده بود به اسامی ژان و گی لوزینیان، که هر دو به خدمت دولت بیزانس درآمده بودند. پس از مرگ لوون پنجم، شاه ارمنستان، «ژان» به ارمنستان آمد و برای دوره کوتاهی نایب السلطنه کشور شد. دیری نگذشت که برادرش «گی» به او ملحق شد و به عنوان پادشاه جدید ارمنستان تاجگذاری کرد.
«گی» با جلوس بر تخت سلطنت ارمنستان سلسله پادشاهی جدیدی را بنیان گذاشت که نام سلسله ( دودمان ) لوزینیان نام گرفت.
«گی» همینکه بر تخت سلطنت استقرار یافت از پرداخت خراج سالانه ای که می بایست به سلطان مصر پرداخت شود امتناع نمود. سلطان مصر به ارمنستان حمله کرد و «گی» از کشورهای مسیحی کمک خواست. پاپ کلمنت ششم هزار سوار به یاری او فرستاد، ولی فرمانروای جدید که لاتینی ( کاتولیک ) بود از اینکه اطرافیان خود را از کاتولیکها انتخاب کرده بود و به مذاکرات مربوط به وحدت کلیساهای ارمنی و کاتولیک نیز ادامه می داد ارمنیان را از خود ناراضی کرد.
با مرگ «گی» تاج سلطنت به دو لاتینی الاصل منتقل شد. کنستانتین سوم، شاه ارمنستان پسر «بودوئن» سردار بزرگ ارمنی که پیروزمندانه در برابر حمله ممالیک مصر پایداری کرد، وی که متحد دولتهای لاتینی رودس و قبرس بود به نوبه خود به حمله و تعرض پرداخت و بندر اسکندرون را متصرف کرد.
جانشین او کنستانتین چهارم، شاه ارمنستان به دست ارمنیان کشته شد و مملکت تا مدتی به دست بیوه او موسوم به ماری دوگوریگوس اداره می شد، تا اینکه آخرین پادشاه ارمنی یعنی لوون پنجم، شاه ارمنستان لوزینیان برادر زاده «گی» و نوه «زابل» خواهر «هتوم دوم» بر تخت سلطنت ارمنستان نشست.
ولی آخرین پادشاه ارمنستان جدید کشور را در وضع بسیار اسفناکی یافت بدین معنی که قسمت بزرگ آن به اشغال سپاهیان ملک الاشرف سلطان مصر و سپاهیان امرای ترکمن به اسامی «داودبیگ و بوبکر» درآمده بود. سلطان مصر تصمیم گرفته بود به هر قیمتی شده این آخرین کشور مسیحی آسیایی را که ارمنستان بود و امکان داشت که پایگاهی برای عملیات تعرضی مجدد دنیای غرب بشود از میان بردارد. او تنها به این شرط حاضر بود ارمنستان جدید را به عنوان یک کشور به رسمیت بشناسد که پادشاه کشور و ساکنان آن همه به دین اسلام بگروند. چون پادشاه و ارمنیان از قبول این شرط امتناع ورزیدند نبرد درگرفت و مسلمانان با سپاهی به تعداد سی هزار نفر به جنگ حریفی آمدند که از نظر تعداد مبارز بسیار کمتر از آنان بود. ناچار ارمنیان به دژ مستحکم سیس ( شهر باستانی ) پناه بردند و در آنجا به مقاومتی مایوسانه پرداختند، این آخرین جنگ ارمنستان جدید به سبب عدم اتحادی که بین پادشاه و قسمتی از نجبای ارمنی وجود داشت، به گمان اینکه اگر پادشاه خانواده لوزینیان پیروز بشود وحدت کلیسای ارمنی و کلیسای کاتولیک را عملی خواهد کرد پایان تیره و تاری داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو پسر از این وصلت نتیجه شده بود به اسامی ژان و گی لوزینیان، که هر دو به خدمت دولت بیزانس درآمده بودند. پس از مرگ لوون پنجم، شاه ارمنستان، «ژان» به ارمنستان آمد و برای دوره کوتاهی نایب السلطنه کشور شد. دیری نگذشت که برادرش «گی» به او ملحق شد و به عنوان پادشاه جدید ارمنستان تاجگذاری کرد.
«گی» با جلوس بر تخت سلطنت ارمنستان سلسله پادشاهی جدیدی را بنیان گذاشت که نام سلسله ( دودمان ) لوزینیان نام گرفت.
«گی» همینکه بر تخت سلطنت استقرار یافت از پرداخت خراج سالانه ای که می بایست به سلطان مصر پرداخت شود امتناع نمود. سلطان مصر به ارمنستان حمله کرد و «گی» از کشورهای مسیحی کمک خواست. پاپ کلمنت ششم هزار سوار به یاری او فرستاد، ولی فرمانروای جدید که لاتینی ( کاتولیک ) بود از اینکه اطرافیان خود را از کاتولیکها انتخاب کرده بود و به مذاکرات مربوط به وحدت کلیساهای ارمنی و کاتولیک نیز ادامه می داد ارمنیان را از خود ناراضی کرد.
با مرگ «گی» تاج سلطنت به دو لاتینی الاصل منتقل شد. کنستانتین سوم، شاه ارمنستان پسر «بودوئن» سردار بزرگ ارمنی که پیروزمندانه در برابر حمله ممالیک مصر پایداری کرد، وی که متحد دولتهای لاتینی رودس و قبرس بود به نوبه خود به حمله و تعرض پرداخت و بندر اسکندرون را متصرف کرد.
جانشین او کنستانتین چهارم، شاه ارمنستان به دست ارمنیان کشته شد و مملکت تا مدتی به دست بیوه او موسوم به ماری دوگوریگوس اداره می شد، تا اینکه آخرین پادشاه ارمنی یعنی لوون پنجم، شاه ارمنستان لوزینیان برادر زاده «گی» و نوه «زابل» خواهر «هتوم دوم» بر تخت سلطنت ارمنستان نشست.
ولی آخرین پادشاه ارمنستان جدید کشور را در وضع بسیار اسفناکی یافت بدین معنی که قسمت بزرگ آن به اشغال سپاهیان ملک الاشرف سلطان مصر و سپاهیان امرای ترکمن به اسامی «داودبیگ و بوبکر» درآمده بود. سلطان مصر تصمیم گرفته بود به هر قیمتی شده این آخرین کشور مسیحی آسیایی را که ارمنستان بود و امکان داشت که پایگاهی برای عملیات تعرضی مجدد دنیای غرب بشود از میان بردارد. او تنها به این شرط حاضر بود ارمنستان جدید را به عنوان یک کشور به رسمیت بشناسد که پادشاه کشور و ساکنان آن همه به دین اسلام بگروند. چون پادشاه و ارمنیان از قبول این شرط امتناع ورزیدند نبرد درگرفت و مسلمانان با سپاهی به تعداد سی هزار نفر به جنگ حریفی آمدند که از نظر تعداد مبارز بسیار کمتر از آنان بود. ناچار ارمنیان به دژ مستحکم سیس ( شهر باستانی ) پناه بردند و در آنجا به مقاومتی مایوسانه پرداختند، این آخرین جنگ ارمنستان جدید به سبب عدم اتحادی که بین پادشاه و قسمتی از نجبای ارمنی وجود داشت، به گمان اینکه اگر پادشاه خانواده لوزینیان پیروز بشود وحدت کلیسای ارمنی و کلیسای کاتولیک را عملی خواهد کرد پایان تیره و تاری داشت.
wiki: دودمان لوزینیان