دوجناب

دانشنامه عمومی

روستای دوجناب[ ۱]
این روستا جزء دهستان کیوان بخش خداآفرین شهرستان کلیبر می باشد و یکی از قشلاقهای چهار قشلاق پیرهادیان است؛روستای دوجناب در بین عموم پیرهادیان نام گرفته و اکثریت آن را به این نام میشناسند. و همچنین پرجمعیت ترین قشلاق از چهار قشلاق پیرهادیان محسوب می گردد. این روستا در حال حاضر ( سال 1394 ) دارای ۵۳ نفر از ۲۱ خانوار می باشد این تعداد نسبت به ۳ قشلاق دیگر رقم بالایی می باشد نا گفته نماند تا ده سال پیش یعنی در سال ۱۳۸۵ جمعیت این روستا طبق سرشماری سال ۱۳۸۵[ ۲] دارای ۱۳۷ نفر بود این تعداد به دلیل مهاجرت جوانان به کلان شهرها مانند تبریز، تهران و . . . برای یافتن شغل مناسب و کسب و کار و تشکیل زندگی در کلان شهرها موجب کاهش جمعیت روستا شد.
روستای پیرهادیان و سایر روستاهای این منطقه به دلیل عدم وجود امکانات و پیشرفت کلان شهرها و محرومیت روستاها باعث ریزش یا از دست دادن جوانان و مهاجرت آن ها به کلان شهرها گردید. این زمانی بود امکانات روستا جوابگوی نیازهای افراد برای رشد و شکوفایی نبود و اهالی باید برای ادامه تحصیل بالاتر از سیکل را در یکی روستاهای اطراف به تحصیل می پرداختند. این نیز مشکلات بسیاری را در برمی داشت بخصوص در فصل زمستان به دلیل کوهستانی بودن منطقه در برف و باران و وجود راه های خطرناک کوهستانی رفت وآمد سخت می شد. از طرفی دسترسی به شهرها و شهرستان مربوطه با تو جه به مشکلات مذکور دشوار بود . البته پس از مهاجرت جاده جانانلو به کلیبر به صورت آسفالت افتتاح شد[ ۳] و اکثر مشکلات دسترسی به شهرها و سایر روستاها را به حداقل رساند.
مدرسه حافظ دوجناب ( دبستان شهید یوسفی ) یک مدرسه بسیار قدیمی که از زمان پهلوی نیز وجود داشته و افرای زیادی در این مدرسه تحصیل کرده و با سواد شده و از دنیا رفته اند. این مدرسه در بالاترین نقطه روستای دوجناب و در سینه کوه قرار گرفته است.
دانش آموزان این مدرسه را روستاهای همسایه مانند سولیپیر، کارگران، قلعه گونی و در برخی مواقع گاوآهن و اکثریت آنان را روستای دوجناب تشکیل می داد. در سال ۱۳۹۰ مدرسه به دلیل بلا استفاده ماندن برخی از دیوارهای آن خراب شد و بطور کلی از کار افتاد. [ ۴]
روستای دوجناب از محصولات گردو و گلابی وحشی یا امرود و انگور برخوردار بوده محصولات مذکور در ییلاق این روستا یافت می شود. و کوهستان این منطقه پوشیده از گیاهان دارویی به صورت طبیعی می باشد گیاهانی چون کهلیک اوتی ( کاکوتی ) ، گل پونه، گزنه، گل گاوزبان، گل ختمی، گشنیش، گویون گولاغی، بات بات، درمه، پنیرک و . . . [ ۵]
عکس دوجنابعکس دوجنابعکس دوجنابعکس دوجنابعکس دوجنابعکس دوجناب
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران