دوتریوم ( به انگلیسی: Deuterium ) ، یا هیدروژن سنگین همان عنصر هیدروژن است که علاوه بر پروتون یک نوترون نیز درون هستهٔ آن وجود دارد. در ترکیب با اکسیژن و تشکیل آب اگر مولکول آب توسط دوتریم تشکیل شود به آن آب سنگین می گویند. درهستهٔ هیدروژن سبک نوترون وجود ندارد. در هر لیتر از آب دریا نزدیک به ( ۳۵ ) میلی گرم دوتریم وجود دارد. دوتریم یکی از پایه های لازم برای همجوشی هسته ای است. در آب در کنار هر ۶۴۲۰ اتم هیدروژن ۱ اتم دوتریم موجود است که تقریباً برابر ۰٫۰۱۵۶٪ است. جدا کردن آن با توجه به نزدیکی خواص آب سنگین و آب سبک بسیار سخت است.
این دوتریم ها باید تغلیظ و انبار شوند تا ابتدا به آب سنگین ۱۵ ٪ و سپس به آب ۹۹ ٪ تبدیل شود، جداسازی آب سنگین از آب سبک کاری بسیار سنگین، پیچیده و سخت است. با این همه با توجه به حجم آب در طبیعت دوتریم به اندازهٔ کافی در دریاها برای تأمین نیاز میلیاردها نفر وجود دارد و جهان صنعت کمبودی در این زمینه ندارد.
والتر راسل در سال ۱۹۲۶ میلادی با استفاده از جدول تناوبی «مارپیچ» وجود دوتریم را پیش بینی کرد. [ ۱] و سرانجام در سال ۱۹۳۱ میلادی دوتریوم توسط هارولد یوری کشف و نام گذاری شد. این کشف هارولد یوری را برندهٔ جایزهٔ نوبل شیمی در سال ۱۹۳۴ میلادی کرد. به دنبال این کشف، نوترون در سال ۱۹۳۲ میلادی کشف شد که ساختار هسته ای دوتریوم را بدیهی و آشکار کرد. بزودی پس از پیدایش دوتریم نمونه هایی از «آب سنگین» که در آن درصد دوتریوم بسیار بالاتر بود تهیه شد.
سرعت از میان رفتن دوتریم در فضای داخلی ستارگان بیشتر از سرعت تولید شدن آن هاست. بنا بر دانسته ها و باور کنونی، سایر فرایندهای طبیعی دوتریم ساز فقط مقدار ناچیزی دوتریم می سازند و تقریباً تمام دوتریوم موجود در طبیعت در انفجار بزرگ مه بانگ ۱۳٫۸ بیلیون سال پیش تولید شده است زیرا نسبت بنیادی یا بسیار کهن به دست آمده میان هیدروژن - ۱ ( پروتیوم ) ، و هیدروژن - ۲ ( دوتریوم ) ، که ۲۶ اتم دوتریوم در هر میلیون پروتیوم است از آن زمان سرچشمه می گیرد. این همان نسبتی است که امروز در سیاره های غول پیکر گازی، مانند مشتری مشاهده می شود. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دوتریم ها باید تغلیظ و انبار شوند تا ابتدا به آب سنگین ۱۵ ٪ و سپس به آب ۹۹ ٪ تبدیل شود، جداسازی آب سنگین از آب سبک کاری بسیار سنگین، پیچیده و سخت است. با این همه با توجه به حجم آب در طبیعت دوتریم به اندازهٔ کافی در دریاها برای تأمین نیاز میلیاردها نفر وجود دارد و جهان صنعت کمبودی در این زمینه ندارد.
والتر راسل در سال ۱۹۲۶ میلادی با استفاده از جدول تناوبی «مارپیچ» وجود دوتریم را پیش بینی کرد. [ ۱] و سرانجام در سال ۱۹۳۱ میلادی دوتریوم توسط هارولد یوری کشف و نام گذاری شد. این کشف هارولد یوری را برندهٔ جایزهٔ نوبل شیمی در سال ۱۹۳۴ میلادی کرد. به دنبال این کشف، نوترون در سال ۱۹۳۲ میلادی کشف شد که ساختار هسته ای دوتریوم را بدیهی و آشکار کرد. بزودی پس از پیدایش دوتریم نمونه هایی از «آب سنگین» که در آن درصد دوتریوم بسیار بالاتر بود تهیه شد.
سرعت از میان رفتن دوتریم در فضای داخلی ستارگان بیشتر از سرعت تولید شدن آن هاست. بنا بر دانسته ها و باور کنونی، سایر فرایندهای طبیعی دوتریم ساز فقط مقدار ناچیزی دوتریم می سازند و تقریباً تمام دوتریوم موجود در طبیعت در انفجار بزرگ مه بانگ ۱۳٫۸ بیلیون سال پیش تولید شده است زیرا نسبت بنیادی یا بسیار کهن به دست آمده میان هیدروژن - ۱ ( پروتیوم ) ، و هیدروژن - ۲ ( دوتریوم ) ، که ۲۶ اتم دوتریوم در هر میلیون پروتیوم است از آن زمان سرچشمه می گیرد. این همان نسبتی است که امروز در سیاره های غول پیکر گازی، مانند مشتری مشاهده می شود. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
wiki: دوتریوم