دوارتی پاچکو پریرا ( Duarte Pacheco Pereira ) ( حدود ۱۴۶۰ – ۱۵۳۳ میلادی ) ، [ ۱] کسی که شاعر کاموئس از وی به عنوان آشیل پرتغالی یاد کرده است، [ ۲] [ ۳] ناخدا، سرباز، کاوشگر و نقشه نگار پرتغالی بود. او از طریق اقیانوس اطلس مرکزی و غرب دماغه سبز پرتغال و در امتداد ساحل آفریقای غربی به هند سفر کرد. دستاوردهای او در حوزه های جنگ استراتژیک، اکتشاف، ریاضیات و ستاره شناسی در سطح استثنائی بود.
پاچکو پریرا فرزند جاوُو پاچکو ایزابیل پریرا بود. [ ۴] در ایام جوانی، او به عنوان نوچه خصوصی پادشاه پرتغال خدمت کرد. در ۱۴۷۵ میلادی، زمانی که او با کسب افتخارات آموزش های خود را تکمیل نمود، خود پادشاه یک بورسیه آموزشی به وی اعطاء کرد. بعدها در ۱۴۸۸ میلادی، او به اکتشاف ساحل غربی آفریقا رفت. اعضای سفر اکتشافی او مریض شده و کشتی خود را از دست دادند. زمانی که بارتولومئو دیاس از سفر اکتشافی دماغه امید نیک بازگشت می کرد، زندگی پاچکو پریرا را در جزیره پرنسیپ در خلیج گینه نجات داد.
دانشی که او از سفر اکتشافی دیاس و همچنین از سفرهای اکتشافی خودش به دست آورد، او را به سمت جغرافی دان رسمی پادشاه پرتغال رساند. در ۱۹۴۹ میلادی، او پیمان تردسییاس را که از سوی پاپ تأیید شده و دنیای غیر مسیحی را میان پرتغال و اسپانیا تقسیم نمود، امضاء کرد.
دوارتی پاچکو پریرا در سال ۱۵۰۳ میلادی به عنوان ناخدای کشتی ایسپیریتو سانتو، یکی از سه کشتی در ناوگان تحت رهبری آلفونسو دو آلبوکرکه، رهسپار هند شد. در ۱۵۰۴ میلادی، او به عنوان مسئول دفاع از کوچین، منطقه تحت الحمایه پرتغال در هندوستان، گماشته شد تا با یک سری حملاتی که میان ماه های مارس و ژوئیه ۱۵۰۴ از سوی ساموتیری، حاکم کالیکوت انجام می شد، مقابله نماید. ( به نبرد کوچین ( ۱۵۰۴ میلادی مراجعه نمایید ) . او که تنها ۱۵۰ سرباز پرتغالی و تعداد اندکی نیروهای کمکی از مردمان محلی مالابرها در خدمت داشت، تعداد نیروهای کوچین در مقابل ارتش ۶۰٬۰۰۰ نفری ساموتیری، از لحاظ تعداد قوا بیش از حد کم بود. با این همه، دوارتی پایچیکو با موضوع گیری ماهرانه، قهرمانی های افراد و شانس زیاد توانست در مقابل حملات پنج ماهه مقاومت نماید تا اینکه ساموتیری سرافکنده شده و نیروهای خود را در نهایت بازگرداند. فرزند او لیسوارتی ( یا سوسارتی ) سهم برازنده ای در این جنگ داشت.
دوارتی پاچکو یک کمک تسلیحاتی از سوی تریمومپارا راجای کوچین دریافت نمود تا در دفاع از کوچکین از آن استفاده نماید و همچنین هنگام بازگشت به لیسبون در ۱۵۰۵ میلادی، از سوی شاه مانوئل یکم پرتغال با افتخارات و جشن های مردمی استقبال گردید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاچکو پریرا فرزند جاوُو پاچکو ایزابیل پریرا بود. [ ۴] در ایام جوانی، او به عنوان نوچه خصوصی پادشاه پرتغال خدمت کرد. در ۱۴۷۵ میلادی، زمانی که او با کسب افتخارات آموزش های خود را تکمیل نمود، خود پادشاه یک بورسیه آموزشی به وی اعطاء کرد. بعدها در ۱۴۸۸ میلادی، او به اکتشاف ساحل غربی آفریقا رفت. اعضای سفر اکتشافی او مریض شده و کشتی خود را از دست دادند. زمانی که بارتولومئو دیاس از سفر اکتشافی دماغه امید نیک بازگشت می کرد، زندگی پاچکو پریرا را در جزیره پرنسیپ در خلیج گینه نجات داد.
دانشی که او از سفر اکتشافی دیاس و همچنین از سفرهای اکتشافی خودش به دست آورد، او را به سمت جغرافی دان رسمی پادشاه پرتغال رساند. در ۱۹۴۹ میلادی، او پیمان تردسییاس را که از سوی پاپ تأیید شده و دنیای غیر مسیحی را میان پرتغال و اسپانیا تقسیم نمود، امضاء کرد.
دوارتی پاچکو پریرا در سال ۱۵۰۳ میلادی به عنوان ناخدای کشتی ایسپیریتو سانتو، یکی از سه کشتی در ناوگان تحت رهبری آلفونسو دو آلبوکرکه، رهسپار هند شد. در ۱۵۰۴ میلادی، او به عنوان مسئول دفاع از کوچین، منطقه تحت الحمایه پرتغال در هندوستان، گماشته شد تا با یک سری حملاتی که میان ماه های مارس و ژوئیه ۱۵۰۴ از سوی ساموتیری، حاکم کالیکوت انجام می شد، مقابله نماید. ( به نبرد کوچین ( ۱۵۰۴ میلادی مراجعه نمایید ) . او که تنها ۱۵۰ سرباز پرتغالی و تعداد اندکی نیروهای کمکی از مردمان محلی مالابرها در خدمت داشت، تعداد نیروهای کوچین در مقابل ارتش ۶۰٬۰۰۰ نفری ساموتیری، از لحاظ تعداد قوا بیش از حد کم بود. با این همه، دوارتی پایچیکو با موضوع گیری ماهرانه، قهرمانی های افراد و شانس زیاد توانست در مقابل حملات پنج ماهه مقاومت نماید تا اینکه ساموتیری سرافکنده شده و نیروهای خود را در نهایت بازگرداند. فرزند او لیسوارتی ( یا سوسارتی ) سهم برازنده ای در این جنگ داشت.
دوارتی پاچکو یک کمک تسلیحاتی از سوی تریمومپارا راجای کوچین دریافت نمود تا در دفاع از کوچکین از آن استفاده نماید و همچنین هنگام بازگشت به لیسبون در ۱۵۰۵ میلادی، از سوی شاه مانوئل یکم پرتغال با افتخارات و جشن های مردمی استقبال گردید.
wiki: دوارتی پاچکو پریرا