دنیل اوتوی

دنیل اوتوی ( فرانسوی: Daniel Auteuil ؛ زادهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۵۰ در الجزیره ) هنرپیشه و کارگردان فرانسوی است که به جوایزی همچون جایزه سزار نیز دست یافته است.
او در فیلم هایی چون پنهان و امی پسر هیچ کس ایفای نقش کرده است.
اوتوی از والدینی فرانسوی و اهل هنر موسیقی در شهر الجزیره در کشور الجزایر متولد شد و در کودکی همراه با آن ها به فرانسه بازگشت. وی از نوجوانی به بازیگری علاقه مند بود و در سال ۱۹۷۰ برای اولین بار در نمایشی ظاهر شد.
از سال ۱۹۷۹ با فیلم ما دو نفر ساخته کلود للوش اولین حضور روبروی دوربین را تجربه کرد و با فیلم ژان دو فلوره ( Jean de Florette ) ( ۱۹۸۶ ) خوش درخشید. او پیوند با تئاتر را حتی پس از ورود به سینما حفظ کرد و در نمایش هایی همچون "بی ثباتی مضاعف ( ۱۹۸۸ ) ظاهر شد. در سال ۱۹۹۶ با فیلم ماندگار روز هشتم ( Le huitième jour ) جایزه جشنواره فیلم کن را به دست آورد. در نقش مردی نومید و گرفتار کلیشه های شکست خورده زندگی شهری که تصادفاً با پسر جوانی مبتلا به سندروم دان دوست می شود و به معنای تازه ای از زندگی دست می یابد. در سال ۲۰۰۵ او با درام پرتعلیق میشائیل هانکه یعنی پنهان ( Hidden ) برنده جایزه فیلم اروپا شد.
برخی از فیلم هایی که او در آن ها نقش آفرینی کرده بر اساس داستان هایی از مارسل پانیول ساخته شده اند. [ ۱]
اوتوی نخستین فیلم خویش را با نام دختر مرد چاه کن را با اقتباسی از داستانی نوشته مارسل پانیول در سال ۲۰۱۱ ساخت. [ ۲]
• ما دو نفر ( ۱۹۷۹ ) اولین فیلم وی
• قهرمان ها دهانشان بوی شیر نمی دهد ( ۱۹۷۹ )
• ژان دوفلوره ( ۱۹۸۶ )
• مانون بهاری ( ۱۹۸۶ )
• قلبی در زمستان ( ۱۹۹۳ ) با پس زمینه موسیقی
• دزدان ( ۱۹۹۵ )
• روز هشتم ( ۱۹۹۵ )
• دختر روی پل ( ۱۹۹۸ ) سیاه و سفید
• منطقه سی و ششم ( ۲۰۰۴ )
• پنهان ( ۲۰۰۵ )
• ناپلئون و من ( ۲۰۰۶ )
• بدل ( ۲۰۰۶ )
• ۱۵ سال و نیم ( ۲۰۰۸ )
• دختر مرد چاه کن ( ۲۰۱۱ ) همچنین کارگردان
• امی پسر هیچکس ( ۲۰۱۸ )
• بهترین دوست من ( ۲۰۰۶ )