دلالت نهی بر فساد

[ویکی فقه] بحث از دلالت نهی بر فساد به معنی بحث از دلالت یا عدم دلالت نهی بر فساد متعلق آن است. به دلالت نهی بر فساد، ملازمه حرمت و فساد و ملازمه نهی و فساد نیز گفته می شود.
دلالت نهی بر فساد، مقابل دلالت نهی بر صحت بوده و منظور از آن، این است که اگر عبادت یا معامله ای مورد نهی مولا واقع شود، آیا این نهی بر فساد دلالت می کند یا نه؛ برای مثال، مولا بگوید: " لاتصلّ فی المکان المغصوب " یا " لاتبع بیع الربا ". قبل از پرداختن به پاسخ این پرسش، بیان دو نکته به عنوان مقدمه ضروری است.
معنی فساد
فساد در مقابل صحت است و صحت و فساد به حسب امور مختلف،معانی متفاوت دارند؛ بنابراین، عمل صحیح در عبادات، عملی است که از لحاظ دارا بودن اجزا و شرایط لازم با مأموربه مطابقت کند،و فساد به معنای مطابق نبودن مأموربه با مأتی به ـ عمل انجام شده ـ است.هم چنین، در عبادات، عمل فاسد به عملی می گویند که با مأموربه از نظر اجزا و شرایط لازم مطابقت نکند، و فساد به معنای مطابق نبودن مامور به با ماتی به است. لازمه فساد عبادت، مجزی نبودن و لزوم اعاده آن است ـ چه به صورت " ادا "در داخل وقت و چه به شکل " قضا " در خارج وقت ـ. صحت در معاملات وصف عملی است که همه اجزا و شرایط معتبر را دارا باشد و معامله فاسد، معامله ای است که برخی از اجزا و شرایط را نداشته باشد. لازمه صحت معامله ، ترتب اثر است؛ یعنی اگر بیع است، نقل و انتقال دارد؛ اگر نکاح است، علقه زوجیت می آورد و لازمه فساد آن، عدم ترتب این آثار است.
از نظر اصولیون
اصولیون در نفسی یا غیری بودن، و تحریمی یا تنزیهی بودن نهی در این جا اختلاف دارند؛ مرحوم " آخوند " می گوید: نزاع عام است و همه این اقسام را شامل می گردد.
← صاحب کفایه
...