دشمنی با خدا

[ویکی فقه] دشمنی با خدا (قرآن). کسانی که با خداوند، فرشتگان و رسولان او دشمنی می ورزند کافر هستند و خداوند دشمن کافران است.
دشمنی و عداوت با خدا از محرمات است. «من کان عدوا لله... فان الله عدو للکـفرین؛ کسی که دشمن خدا و فرشتگان و رسولان او و جبرئیل و میکائیل باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.» (عدو للکافرین) الخ، در این جمله بجای اینکه ضمیر کفار را بکار ببرد، و بفرماید: (عدو لهم)، اسم ظاهر آنان را آورده، و نکته اش این است که بر علت حکم دلالت کند، و بفهماند اگر دشمن ایشانست، بخاطر این است که ایشان کافرند، و بطور کلی خدای تعالی دشمن کفار است. «ذلک بانهم شاقوا الله... ومن یشاقق الله... فان الله شدید العقاب؛ این بخاطر آن است که آنها با خدا و پیامبرش (صلی الله علیه و آله وسلّم) دشمنی ورزیدند و هر کس با خدا و پیامبرش دشمنی کند، (کیفر شدیدی می بیند) و خداوند شدید العقاب است»«الم یعلموا انه من یحادد الله... فان له نار جهنم خــلدا فیها ذلک الخزی العظیم؛ آیا نمی دانند هر کس با خدا و رسولش دشمنی کند، برای او آتش دوزخ است جاودانه در آن می ماند؟! این، همان رسوایی بزرگ است!» «وما کان استغفار ابرهیم لابیه الا عن موعدة وعدها ایاه فلما تبین له انـه عدو لله تبرا منه...؛ و استغفار ابراهیم (علیه السلام) برای پدرش (عمویش آزر)، فقط بخاطر وعده ای بود که به او داده بود (تا وی را بسوی ایمان جذب کند) اما هنگامی که برای او روشن شد که وی دشمن خداست، از او بیزاری جست به یقین، ابراهیم مهربان و بردبار بود!»«ویوم یحشر اعداء الله الی النار فهم یوزعون؛ به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می برند، و صفوف پیشین را نگه می دارند (تا صف های بعد به آنها ملحق شوند!)»مراد از" اعداء الله- دشمنان خدا"- به طوری که گفته شده- مشرکین هستند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را تکذیب کردند، نه مطلق کفار، به دلیل اینکه دنبالش می فرماید: " و حق علیهم القول فی امم قد خلت من قبلهم" و ما می دانیم که تمامی کفار معاصر رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) هلاک نشدند، بلکه تنها از مشرکین و آن هم تکذیب کنندگان بودند که هلاک شدند. «فلنذیقن الذین کفروا عذابـا شدیدا ولنجزینهم اسوا الذی کانوا یعملون• ذلک جزاء اعداء الله النار لهم فیها دار الخلد جزاء بما کانوا بـایـتنا یجحدون؛ به یقین به کافران عذاب شدیدی می چشانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می دادند کیفر می دهیم! • این آتش کیفر دشمنان خدا است، سرای جاویدشان در آن خواهد بود، کیفری است بخاطر اینکه آیات ما را انکار می کردند.» «القیا فی جهنم کل کفار عنید؛ (خداوند فرمان می دهد:) هر کافر متکبر لجوج را در جهنم افکنید.» «ان الذین یحادون الله... کبتوا کما کبت الذین من قبلهم... وللکـفرین عذاب مهین؛ کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می کنند خوار و ذلیل شدند آن گونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای کافران عذاب خوارکننده ای است.» از آنجا که آخرین جمله از آیات گذشته به همگان اخطار می کرد که حدود الهی را رعایت کنند، و از آن تجاوز ننمایند، در آیات مورد بحث از کسانی سخن می گوید که نه تنها از این حدود تجاوز کرده بلکه به مبارزه با خدا و پیامبر او بر خاسته اند، و سرنوشت آنها را در این دنیا و جهان دیگر روشن می سازد. «ان الذین یحادون الله... اولـئک فی الاذلین؛ کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می کنند، آنها در زمره ذلیل ترین افرادند.» «لا تجد قومـا یؤمنون بالله والیوم الاخر یوادون من حاد الله... ولو کانوا ءاباءهم او ابناءهم او اخونهم او عشیرتهم...؛ هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایی از بهشت وارد می کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، جاودانه در آن می مانند خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند آنها (حزب الله) اند بدانید (حزب الله) پیروزان و رستگارانند.» در آخرین آیه مورد بحث که آخرین آیه از سوره مجادله، و از کوبنده ترین آیات قرآن است، به مؤمنان هشدار می دهد که جمع میان "محبت خدا" و "محبت دشمنان خدا" در یک دل ممکن نیست، و باید از میان این دو یکی را برگزینند، اگر راستی مؤمنند باید از دوستی دشمنان خدا بپرهیزند و الا ادعای مسلمانی نکنند. «ذلک بانهم شاقوا الله ورسوله ومن یشاق الله فان الله شدید العقاب؛ این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند و هر کس با خدا دشمنی کند (باید بداند) که خدا مجازات شدیدی دارد.»