یک دستگاه ذخیره سازی داده ها دستگاهی برای ضبط کردن ( ذخیره کردن ) اطلاعات ( داده ها ) است. ضبط کردن تقریباً می تواند با هر شکلی از انرژی انجام شود؛ از انرژی ماهیچه ها در دست خط تا لرزش های صوتی در دستگاه ضبط صوت و انرژی الکترومغناطیسی برای نوارهای مغناطیسی و لوح های نوری.
یک دستگاه ذخیره سازی ممکن است حاوی اطلاعات، روند پردازش اطلاعات یا هر دو باشد. دستگاهی که فقط اطلاعات را نگه داری می کند، ضبط رسانه نام دارد. دستگاه هایی که پردازش اطلاعات می کنند ( تجهیزات ذخیره سازی اطلاعات ) ، ممکن است ممکن است قسمت ذخیره سازی قابل حمل داشته باشند یا دارای یک جزء دائمی برای ذخیره و بازیابی داده ها باشند.
ابزار ذخیره سازی الکترونیکی برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات به انرژی الکتریکی نیازمند است. داده های الکترومغناطیس ممکن است حاوی فرمت داده آنالوگ یا داده دیجیتال در همهٔ رسانه ها باشد. این نوع اطلاعات به عنوان داده های قابل خواندن برای ماشین در نظر گرفته می شوند؛ که به صورت الکترونیکی در یک دستگاه نیمه رسانا ذخیره می شوند. بیشتر رسانه های ذخیره و پردازش شده الکترونیکی ( از جمله برخی از شکل های ذخیره سازی داده رایانه ) به عنوان فضای ذخیره سازی ثابت ( حافظه غیرفرار ) در نظر گرفته می شوند، که یعنی داده ها در زمانی که تغذیه از دستگاه جدا شده است، باقی می مانند. به طور مخالف، بیشتر اطلاعات پردازش شده در بسیاری از انواع مدارهای مجتمع نیمه رسانا ( تراشه های رایانه ای ) حافظه فرار هستند؛ یعنی در صورت نبود تغذیه از بین می روند.
به جز داده های بارکدها، نویسه خوان نوری ( OCR ) ، و تشخیص کاراکتر جوهر مغناطیسی ( MICR ) ، ابزار ذخیره سازی داده الکترونیکی برای بازیابی ساده تر هستند و ممکن است مقرون به صرفه تر از روش های جایگزین با توجه به اشغال فضای کم تر و سهولت بازنویسی در همان رسانه باشند. [ ۱]
در مطالعات اخیر در ساینس تخمین زده شده است که ظرفیت تکنولوژیکی جهان برای دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات آنالوگ و دیجیتال از کمتر از ۳ اگزابایت ( فشرده شده به طور بهینه ) در سال ۱۹۸۶، به ۲۵۶ اگزابایت ( فشرده شده به طور بهینه ) در سال ۲۰۰۷ رسیده است، [ ۲] و تقریباً هر سه سال یکبار دوبرابر می شود. [ ۳]
تخمین زده شده است که سال ۲۰۰۲ به عنوان شروع عصر دیجیتال برای ذخیره سازی اطلاعات نشان گذاری شده است، به این دلیل که زمانی است که انسان شروع به ذخیره سازی بیشتر اطلاعات به صورت دیجیتال تا به صورت آنالوگ کرد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک دستگاه ذخیره سازی ممکن است حاوی اطلاعات، روند پردازش اطلاعات یا هر دو باشد. دستگاهی که فقط اطلاعات را نگه داری می کند، ضبط رسانه نام دارد. دستگاه هایی که پردازش اطلاعات می کنند ( تجهیزات ذخیره سازی اطلاعات ) ، ممکن است ممکن است قسمت ذخیره سازی قابل حمل داشته باشند یا دارای یک جزء دائمی برای ذخیره و بازیابی داده ها باشند.
ابزار ذخیره سازی الکترونیکی برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات به انرژی الکتریکی نیازمند است. داده های الکترومغناطیس ممکن است حاوی فرمت داده آنالوگ یا داده دیجیتال در همهٔ رسانه ها باشد. این نوع اطلاعات به عنوان داده های قابل خواندن برای ماشین در نظر گرفته می شوند؛ که به صورت الکترونیکی در یک دستگاه نیمه رسانا ذخیره می شوند. بیشتر رسانه های ذخیره و پردازش شده الکترونیکی ( از جمله برخی از شکل های ذخیره سازی داده رایانه ) به عنوان فضای ذخیره سازی ثابت ( حافظه غیرفرار ) در نظر گرفته می شوند، که یعنی داده ها در زمانی که تغذیه از دستگاه جدا شده است، باقی می مانند. به طور مخالف، بیشتر اطلاعات پردازش شده در بسیاری از انواع مدارهای مجتمع نیمه رسانا ( تراشه های رایانه ای ) حافظه فرار هستند؛ یعنی در صورت نبود تغذیه از بین می روند.
به جز داده های بارکدها، نویسه خوان نوری ( OCR ) ، و تشخیص کاراکتر جوهر مغناطیسی ( MICR ) ، ابزار ذخیره سازی داده الکترونیکی برای بازیابی ساده تر هستند و ممکن است مقرون به صرفه تر از روش های جایگزین با توجه به اشغال فضای کم تر و سهولت بازنویسی در همان رسانه باشند. [ ۱]
در مطالعات اخیر در ساینس تخمین زده شده است که ظرفیت تکنولوژیکی جهان برای دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات آنالوگ و دیجیتال از کمتر از ۳ اگزابایت ( فشرده شده به طور بهینه ) در سال ۱۹۸۶، به ۲۵۶ اگزابایت ( فشرده شده به طور بهینه ) در سال ۲۰۰۷ رسیده است، [ ۲] و تقریباً هر سه سال یکبار دوبرابر می شود. [ ۳]
تخمین زده شده است که سال ۲۰۰۲ به عنوان شروع عصر دیجیتال برای ذخیره سازی اطلاعات نشان گذاری شده است، به این دلیل که زمانی است که انسان شروع به ذخیره سازی بیشتر اطلاعات به صورت دیجیتال تا به صورت آنالوگ کرد. [ ۲]
wiki: دستگاه ذخیره سازی داده