دست گرم کن

گرم کننده های دست ( به انگلیسی: Hand warmer ) بسته های کوچک ( عمدتاً یکبار مصرف ) هستند که در دست نگه داشته می شوند و برای گرم کردن دست های سرد، گرما تولید می کنند. معمولاً در فعالیت های بیرون از خانه از آنها استفاده می شود. انواع دیگری از گرمکن ها برای گرمایش و تسکین دهنده دردهای عضلانی یا مفصلی هستند.
بسته به نوع و منبع گرما، گرم کننده های دستی می توانند بین ۶ تا ۱۳ ساعت دوام داشته باشند.
گرم کننده های دست و پا برای اولین بار توسط جاناتان تی الیس از نیوجرسی در سال ۱۸۹۱ ثبت اختراع شدند، اگرچه هیچ مدرکی مبنی بر تولید آن وجود ندارد. [ ۱]
گرم کننده های دستی فعال در هوا حاوی سلولز، آهن، کربن فعال، ورمیکولیت ( که آب را در خود نگه می دارد ) و نمک است و با قرار گرفتن در معرض هوا، از گرمادهی اکسایش آهن، گرما تولید می کنند. آنها به طور معمول برای ۱ تا ۱۰ ساعت گرما از خود ساطع می کنند، معمولاً ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد تا گرم شوند، گرچه گرمای داده شده پس از یکی دو ساعت به سرعت کاهش می یابد. [ ۲] [ ۳] مولکول های اکسیژن موجود در هوا با آهن واکنش می دهند و تشکیل زنگ می زنند. نمک اغلب برای کاتالیز کردن فرایند اضافه می شود. [ ۴]
این نوع گرم کن دستی را می توان با قرار دادن گرم کن دستی استفاده شده در آب بسیار گرم تا زمان یکنواخت شدن محتویاتش و سپس خنک کردن آن، شارژ کرد. ساطع کردن گرما با فشار بر روی دیسک کوچک فلزی ای در گرمکن شروع می شود که باعث تولید مراکز هسته زایی و تبلور می شوند. این منجر به ساطع شدن گرما می شود. برای حل کردن نمک در محلول نیاز به گرما است و همین گرما است که هنگام شروع فرایند تبلور ساطع می شود. [ ۵] [ ۶]
گرمای نهان همجوشی آن حدود ۲۶۴ - ۲۸۹ کیلوژول بر کیلوگرم است.
گرمکن های دستی باتری از دستگاه های گرمایشی مقاوم در برابر برق برای تبدیل انرژی الکتریکی در باتری استفاده می کنند. به طور معمول گرم کن های دستی می توانند تا شش ساعت با دمای ۴۰ تا ۴۸ درجه سانتیگراد گرم شوند. گرمکن های دستی الکترونیکی قابل شارژ را می توان یا از طریق برق شهری و یا از منبع تغذیه ۵ ولت USB شارژ کرد، تا ۵۰۰ چرخه شارژ مجدد امکان پذیر است. [ نیازمند منبع]
دست گرم کن های زغالی با سوزاندن زغال گرما را تأمین می کنند و می توانند تا ۶ ساعت دوام داشته و به راحتی گرم شوند.