دست پنهان

دست پنهان یا دست در جلیقه یک ژست پرکاربرد در پرتره های قرن ۱۸ و ۱۹ بود. این ژست که در دههٔ ۱۷۵۰ ظاهر شد، نشان دهندهٔ رهبری صبور و باصلابت می باشد. دست پنهان اغلب به ناپلئون اول فرانسه بازمی گردد، زیرا در چندین پرترهٔ کشیده شده به دست نقاش شخصی اش، ژاک لویی داوید، در سال ۱۸۱۲ استفاده شده است. این ژست که در باور عموم گذشتگان دارای شکوه خاصی بود، از آن پس به بعد مورد استفاده بسیاری از نقاشان در اروپا و آمریکای شمالی قرار گرفته است. در بسیاری از نقاشی ها و تصاویر اشخاص سرشناس دست راست خود را درون جلیقه یا کت خود می کردند یا گاهی نیز سوژه ها با نشستن در صندلی، دست چپ خود را پنهان می کردند.
تا مدت ها در ایران و براساس تحلیل های نظریه پردازان توطئه همچون علی اکبر رائفی پور، دست در کت یا جلیقه گذاشتن نمادی از فراماسونری و عضویت شخص در لژهای این فرقه بوده است. [ نیازمند منبع]
کاربرد این حرکت به دوران باستان بازمی گردد یعنی زمانی که آیسخلوس، خطیب مشهور یونانی بیان کرد که، سخنرانی کردن با دستی که بیرون از کیتون باشد، توهین به مستمعین است. این ژست در پرتره سازی قرن هجدهم انگلیس به عنوان نشانه ای از اشراف طبقات بالا اجتماعی بوده است. یک راهنمای قرن هجدهم در مورد «رفتارهای نجیب زادگی» اشاره کرد که، این ژست نشان دهندهٔ «چیرگی مردانه، تعادل و حیا می باشد». آرلین مایر، تاریخ نگار هنر استدلال کرده است که، این ژست علاوه بر بازتاب رفتار اجتماعی واقعی یا وام گرفتن از مجسمه سازی کلاسیک، به تجسم شخصیت ملی انگلیسی در دوره پس از ترمیم غالب شده است.
با اختراع عکاسی، استفاده از این ژست ادامه پیدا کرد اما هدف آنها از پنهان کردن دست، جلوگیری از تار شدن تصاویر بود. این ژست معمولاً در عکس های اعضای ارتش نیز دیده می شود. تعدادی از عکس های جنگ داخلی آمریکا نشان می دهد مانند وجود بسیار زیادی از تصاویر ثبت شده در جنگ داخلی آمریکا.