دریاکوه لوئیهی

دریاکوه لوئیهی ( انگلیسی: Lōʻihi Seamount ) مشهور به لوئیهی یک آتشفشان زیردریاییِ فعال است که در ۳۵ کیلومتر ( ۲۲ مایل ) جنوب شرقی ساحل هاوایی واقع شده است. [ ۵] قلهٔ این دریاکوه، در حدود ۹۷۵ متر ( ۳٬۰۰۰ فوت ) در زیر سطح آب های آزاد قرار دارد. این دریاکوه در دامنهٔ ماونا لوا که بزرگترین آتشفشان سپری در زمین است، واقع شده است. لوئیهی در زبان محلی هاوایی به معنای «دراز» است و جوان ترین آتش فشان در رشته کوه زیردریایی هاوایی - امپراتور است؛ رشته آتشفشان هایی که در حدود ۶٬۲۰۰ کیلومتر ( ۳٬۹۰۰ مایل ) در شمال غربی لوئیهی امتداد می یابند. برخلاف بیشتر آتشفشان های فعال در اقیانوس آرام که زمین ساخت صفحه ای فعال را در حلقه آتش این اقیانوس تشکیل می دهد، لوئیهی و سایر آتشفشان های رشته کوه زیردریایی هاوایی - امپراتور، تفتگاه های آتشفشانی هستند و با فاصلهٔ نسبتاً دوری از نزدیک ترین زمین ساخت صفحه ای ایجاد شده اند.
لوئیهی در حدود ۴۰۰٬۰۰۰ سال پیش شکل گرفت و انتظار می رود ظرف ۱۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ سال آینده از زیر آب بیرون بزند. ارتفاع قلهٔ آن از کف اقیانوس ۳٬۰۰۰ متر ( ۱۰٬۰۰۰ فوت ) است که بدین ترتیب، ارتفاعی بیشتر از کوه سنت هلن پیش از فوران فاجعه بارش در سال ۱۹۸۰ دارد. جمعیت میکروبی گوناگونی در چاه های گرمابی فراوان اطراف آن زندگی می کند.
در تابستان ۱۹۹۶، یک گروه ۴۰۷۰ تایی از زمین لرزه در لوئیهی ثبت شد که پُرانرژی ترین زمین لرزه های تاریخ مکتوب هاوایی بود. این گروه زمین لرزه ها، ۱۰ تا ۱۳ کیلومتر مربع ( ۴ تا ۵ مایل مربع ) از قلهٔ لوئیهی را تغییر دادند و یک بخش از آن به نام «دریچهٔ آتشفشانی پله» بر روی خودش فرو ریخت و ایجاد حفره ای کرد که بعدها به «حفرهٔ پله» تغییر نام داد. این آتشفشان از سال ۱۹۹۶ کمابیش فعال بوده است و زیر نظر و پایشِ سازمان زمین شناسی آمریکا قرار دارد. سازمان «دیدبان زمین شناسی زیرآبی هاوایی» ( HUGO ) از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸، داده های بی درنگ لوئیهی را ارائه می کرد. آخرین فوران این دریاکوه آتشفشانی مربوط به سال ۱۹۹۶ و پیش از گروه زمین لرزه های تابستان همان سال است.