جنگ های مرزی شوروی و ژاپن به مجموعه ای از درگیری های مرزی بین اتحاد جماهیر شوروی و امپراتوری ژاپن گفته می شود که بین سال های ۱۹۳۸ و ۱۹۳۹ به وقوع پیوستند. این درگیری ها غالباً در مرز منچوری رخ دادند.
نیمهٔ دوم دههٔ ۱۹۳۰، بین نیروهای ژاپنی مستقر در مانچوکوئو و نیروهای شوروی و جمهوری خلق مغولستان درگیری های درگرفت. در این مقطع رویکرد نیروی زمینی امپراتوری ژاپن دکترین هوکوشین - رون بود که بر توسعهٔ نفوذ ژاپن به سمت شمال تأکید داشت. با این حال ادامهٔ این رویکرد با شکست ژاپن در نبرد خالخین گل در سال ۱۹۳۹، همزمانی با جنگ دوم چین و ژاپن[ ۱] و تلاش آلمان، متحد ژاپن، برای امضاء پیمان عدم مخاصمه با شوروی، موفقیت چندانی نیافت. ژاپن و شوروی ماه آوریل سال ۱۹۴۱ یک پیمان بی طرفی امضاء کردند و پس آن ژاپن به دکترین نانشین - رون رو آورد که سیاست انتخابی نیروی دریایی ژاپن بود و بر توسعهٔ نفوذ این کشور به سمت جنوب تأکید داشت. این سیاست در نهایت ژاپن را به رودررویی و جنگ با ایالات متحده و متحدان غربی آن سوق داد. [ ۲] [ ۳]
روز ۲۹ ژوئیه سال ۱۹۳۸ نیروهای ژاپنی به نیروهای شوروی در اطراف دریاچه غازان در مغولستان حمله کردند اما در این نبرد ارتش اتحاد شوروی پیروز شد و ژاپنی ها در ۱۱ ماه مه۱۹۳۹ تصمیم گرفتند به پشت مرزهای مغولستان در کنار رودخانه خالخین گُل عقب نشینی نمایند. در این جنگ نیروی زمینی ژاپن توانست به پیروزیهای اولیه ای دست یابد اما در نهایت متحمل شکست گردید و نخستین شکست واقعی ارتش کوانتونگ ژاپن در این جنگ رخ داد.
روسها در سال ۱۹۳۸ ارتش مغولی شوروی را ایجاد کردند و در مرز مغولستان و ایالت منچوکوی چین که تحت تصرف ژاپن بود، با ارتش کوانتونگ به شکلی غیررسمی به جنگ مشغول شدند. روسها در ۱۵ اوت ۱۹۳۹ در حالیکه جنگ در اروپا شعله ور شده بود در نبرد خالخین گل به نقاط ضعف ارتش ژاپن حمله کردند و در ظرف مدت کوتاهی موفق به شکست ارتش ژاپن شدند. به دلیل همزمانی این رویداد با جنگ جهانی دوم و تحت الشعاع قرار گرفتن آن، این رویداد چندان مورد توجه قرار نگرفت.
در نتیجهٔ شکست ژاپن در خالخین گل، ژاپن و اتحاد شوروی ۱۳ آوریل ۱۹۴۱ پیمان بی طرفی امضاء کردند و این پیمان تقریباً تا پایان جنگ جهانی دوم و آغاز حمله شوروی به منچوری در سال ۱۹۴۵ میان دو کشور باقی ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیمهٔ دوم دههٔ ۱۹۳۰، بین نیروهای ژاپنی مستقر در مانچوکوئو و نیروهای شوروی و جمهوری خلق مغولستان درگیری های درگرفت. در این مقطع رویکرد نیروی زمینی امپراتوری ژاپن دکترین هوکوشین - رون بود که بر توسعهٔ نفوذ ژاپن به سمت شمال تأکید داشت. با این حال ادامهٔ این رویکرد با شکست ژاپن در نبرد خالخین گل در سال ۱۹۳۹، همزمانی با جنگ دوم چین و ژاپن[ ۱] و تلاش آلمان، متحد ژاپن، برای امضاء پیمان عدم مخاصمه با شوروی، موفقیت چندانی نیافت. ژاپن و شوروی ماه آوریل سال ۱۹۴۱ یک پیمان بی طرفی امضاء کردند و پس آن ژاپن به دکترین نانشین - رون رو آورد که سیاست انتخابی نیروی دریایی ژاپن بود و بر توسعهٔ نفوذ این کشور به سمت جنوب تأکید داشت. این سیاست در نهایت ژاپن را به رودررویی و جنگ با ایالات متحده و متحدان غربی آن سوق داد. [ ۲] [ ۳]
روز ۲۹ ژوئیه سال ۱۹۳۸ نیروهای ژاپنی به نیروهای شوروی در اطراف دریاچه غازان در مغولستان حمله کردند اما در این نبرد ارتش اتحاد شوروی پیروز شد و ژاپنی ها در ۱۱ ماه مه۱۹۳۹ تصمیم گرفتند به پشت مرزهای مغولستان در کنار رودخانه خالخین گُل عقب نشینی نمایند. در این جنگ نیروی زمینی ژاپن توانست به پیروزیهای اولیه ای دست یابد اما در نهایت متحمل شکست گردید و نخستین شکست واقعی ارتش کوانتونگ ژاپن در این جنگ رخ داد.
روسها در سال ۱۹۳۸ ارتش مغولی شوروی را ایجاد کردند و در مرز مغولستان و ایالت منچوکوی چین که تحت تصرف ژاپن بود، با ارتش کوانتونگ به شکلی غیررسمی به جنگ مشغول شدند. روسها در ۱۵ اوت ۱۹۳۹ در حالیکه جنگ در اروپا شعله ور شده بود در نبرد خالخین گل به نقاط ضعف ارتش ژاپن حمله کردند و در ظرف مدت کوتاهی موفق به شکست ارتش ژاپن شدند. به دلیل همزمانی این رویداد با جنگ جهانی دوم و تحت الشعاع قرار گرفتن آن، این رویداد چندان مورد توجه قرار نگرفت.
در نتیجهٔ شکست ژاپن در خالخین گل، ژاپن و اتحاد شوروی ۱۳ آوریل ۱۹۴۱ پیمان بی طرفی امضاء کردند و این پیمان تقریباً تا پایان جنگ جهانی دوم و آغاز حمله شوروی به منچوری در سال ۱۹۴۵ میان دو کشور باقی ماند.
