درویش عبدالمجید طالقانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] درویش عبدالمجید طالقانی (م 1185 ه . ق) شاعر، عارف و بزرگترین خوشنویس خط شکسته در تاریخ خوشنویسی ایران است.
«درویش عبدالمجید طالقانی قزوینی» در سال 1150 هجری قمری در دهکده مهران از توابع طالقان قزوین به دنیا آمد. در جوانی به قزوین آمد و پس از فراگرفتن اصول اولیه خوشنویسی در این شهر، به اصفهان رفت.
وی در لباس فقر و درویشی به اصفهان آمد و در اثر عشق و علاقه به کسب فضایل پرداخت و در خط شکسته به مقامی رسید که بر همه استادان این فن مقدم گردید.
درویش برجسته ترین استاد خط شکسته است و با آنکه در سن 35 سالگی به دیار باقی شتاقت، اما این هنر را به حد اعلا رساند، چنانکه ˈمیرعمادˈ نستعلیق را به حد کمال رساند و تاکنون نظیر آنها در این رشته های هنری وجود نداشته است.
وی این هنر را از دوران جوانی در اصفهان آموخت و به مرور استعداد شگرف خود را در کامل کردن این خط شکسته نشان داد و بتدریج خط وی به جایی رسید که در ملاحت و زیبایی در نوع خود بی نظیر بود.
درویش عبدالمجید در اوایل کار از روی خط ˈمیرزا حسن کرمانیشفیعا
وی از ارکان چهارگانه خوشنویسان عالم و جزء بزرگان خط است و قطعات وی اکنون زیور دهنده بزرگ ترین کتابخانه های دنیاست.
از این هنرمند، آثار فراوانی شامل کتاب، قطعه و مرقع به جای مانده که گرانبهاترین آثار وی جز قطعات و مرقعات متعدد نسخه کلیات سعدی است که در موزه کاخ گلستان تهران نگهداری می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس