دروغ مصلحت امیز

[ویکی شیعه] دروغ مصلحت آمیز. دروغ مصلحت آمیز، دروغی که با هدف نیل به یک مصلحت انجام می گیرد. قبح دروغ در اخلاق و فقه، با دلیل عقلی و نقلی اثبات می شود. بیشتر دانشمندان شیعی بر این باورند که قبح دروغ ذاتی نیست. آنها با استناد به ادله ی عقلی و نیز روایات حکم کرده اند که بنا بر مصلحت، دروغ گویی جایز و گاه لازم است.
با تأمل در ادله ی مجوّز دروغ مصلحت آمیز می توان دریافت که مقصود از مصلحت در دروغ مصلحت آمیز، مطلق مصلحت نیست، بلکه، ضرورت غیر قابل اجتناب و یا مصلحت روابط انسان هاست.
آنچه با بررسی روایات و کتب فقهی و اخلاقی علمای اسلامی به دست می آید، این است که عنوان «دروغ مصلحت آمیز» به این صورت ترکیبی، در لسان شرع و در کلام علمای اخلاق و فقهاء متقدم وارد نشده است. بلکه در این منابع دروغگویی به خاطر برخی مصالح جایز شمرده شده است. بنابراین، عنوان «دروغ مصلحت آمیز»، چیزی است که در عرف مردم جعل و رایج شده است.