دروازه های جهنم ( به فرانسوی: La Porte de l'Enfer ) ( به انگلیسی: The Gates of Hell ) ، اثری گروهی و تندیسی تاریخی و شگفت آور از هنرمند فرانسوی آگوست رودن، ( Auguste Rodin ) است که صحنه ای از «The Inferno»، اولین بخش کتاب کمدی الهی اثر دانته آلگیری را می نمایاند. این اثر ۶ متر ارتفاع، ۴ متر پهنا و ۱ متر عمق دارد ( به مشخصات دقیق تر در پایان مقاله مراجعه کنید ) و شامل ۱۸۰ پیکره ٔ انسانی است. ارتفاع این پیکره ها از ۱۵ سانتی متر تا بیش از یک متر متغیر است. چندین پیکره مستقلانه به وسیلهٔ رودن شکل گیری شده بودند.
تهیهٔ مجموعهٔ مجسمه به سفارش Directorate of Fine Arts ( هیئت رئیسهٔ هنرهای زیبا ) در سال ۱۸۸۰ بود و قرار بود مجسمه در سال ۱۸۸۵ آماده شود. رودن به مدت ۳۷ سال، تا زمان مرگش در سال ۱۹۱۷ روی این پروژه کار کرد و در نهایت کار این اثر را به پایان برد. هیئت رئیسه از رودن خواستند که ورودی جذابی را برای موزه ای که قرار بود بعدها ساخته شود ( با نام Decorative Arts Museum ) ، تهیه کند و موضوع این ورودی را بر عهده ٔ خود رودن گذاشتند. رودن، دانته را پسند کرد و خواندن Inferno بر او چیره شده بود. او نقشه ها و طرح هایی از دانته را پیش از درخواست ساخت مجسمه داشت.
Decorative Arts Museum هیچ گاه ساخته نشد. رودن کار روی این پروژه را روی زمین در Hôtel Biron انجام داد. در نزدیکی پایان عمرش، رودن، مجسمه ها، طرح ها و حقوق بازسازی را به دولت فرانسه داد. در سال ۱۹۱۹، دو سال بعد از مرگ رودن، The Hôtel Biron به موزهٔ Musée Rodin تبدیل شد و پذیرای اثر دروازه های جهنم و آثار مربوطه شد.
پیش از ساخت مجسمه، تلاشی برای ساخت طرح نهایی دروازه های جهنم انجام نشده بود، اما الهام ها از اثر دروازه های بهشت ساخته شده به وسیلهٔ Lorenzo Ghiberti در Baptistery of St. John ( تعمیدگاه St. John ) واقع در فلورانس گرفته شده بودند. در قرن ۱۵، درهای برنزی، پیکره هایی از عهد عتیق را مجسم می کردند. منبع دیگر الهام گرفتن ها کلیسای جامع قرون وسطی بود. بعضی از آن ها نقش های نیم برجسته و برجسته را با هم ترکیب می کردند.
مجسمه های اصلی در مقیاس بزرگ تر ساخته شدند و هر کدام به اثرهای هنری تبدیل شدند.
• Le Penseur ( به انگلیسی: The Thinker ) ( به فارسی: متفکر ) که هم چنین به آن The Poet یا شاعر نیز گفته می شود، بالای پانل های در قرار گرفته است. یکی از تفاسیر پیشنهاد می کند که احتمالاً متفکر نمایانگر دانته است که به سمت پایین به شخصیت های the inferno نگاه می کند. از دیگر تفاسیر آن است که متفکر، خود رودن می باشد که با تفکر به اثر خود نگاه می کند.
• Le Baiser ( به انگلیسی: The Kiss ) ( به فارسی: بوسه ) که در ابتدا همراه پیکره های Paolo و Francesca da Rimini در دروازه قرار داشت. رودن قصد داشت که سرور آغازین آنان را به علاوهٔ لعنت شدگی پایانی آنان نشان دهد. او این پیکره را جابه جا کرد که با نام The Kiss یا بوسه شهرت یافت، چرا که به نظر می آمد که با سایر مجسمه های در حال عذاب تفاوت داشت.
• Ugolin et ses enfants ( به انگلیسی: Ugolino and His Children ) ( به فارسی: اوگولینو و فرزندانش ) شخصیت Ugolino della Gherardesca را مجسم می کند، کسی که بر اساس داستان، اجساد فرزندانش را بعد از مرگ آنان بعد از قحطی خورد. ( موقعیت دقیق این داستان: Dante, Inferno, Canto XXXII ) مجموعه ٔ اوگلینو در سال ۱۸۸۲ به عنوان پیکره ای برنزی شکل گیری شد.
• Les trois Ombres ( به انگلیسی: The Three Shades ) ( به فارسی: سه سایبان ) که در ابتدا ۹۸ سانتی متر ارتفاع داشتند. مجموعهٔ بزرگ تر از اندازهٔ طبیعی بدن در ابتدا در سال ۱۸۹۹ از سه پیکرهٔ مجزا ساخته شده بود. بعدها رودن، یک دست را در پیکره ها جابه جا کرد تا آن ها را در فرمی مشابه فرم کوچک ترشان با یکدیگر ترکیب کند.
• Fugit Amor ( به انگلیسی: Fugitive Love ) ( به فارسی: عشق فراری ) در قطعهٔ در راستی قرار گرفته است. این یکی از چندین پیکره ای از عاشقان است که Paolo و Francesca da Rimini را مجسم می کنند. پیکرهٔ مذکر هم چنین The Prodigial نام دارد.
• Paolo and Francesca در قطعهٔ در راستی قرار دارند. پائولو قصد دارد که به فرانچزا برسد، کسی که به نظر می آید در حال گریز است.
• Meditation ( به فارسی: اندیشه ) در سمت راست Tympanum قرار دارد که به عنوان مجسمه ای برگترشده در سال ۱۸۹۶ نشان داده شده است.
• The Old Courtesan ( به فارسی: فاحشهٔ پیر ) پیکره ای برنزی ساخته شده در سال ۱۹۱۰ از یک بدن عریان زنانهٔ پیر است. از این مجسمه هم چنین با جملهٔ Celle qui fut la belle heaulmière ( به انگلیسی: She Who Was Once the Helmet - Maker's Beautiful Wife ) نام برده می شود. این عنوان از برگرفته از شعری نوشتهٔ François Villon می باشد.
• Je Suis Belle ( به انگلیسی: I Am Beautiful ) ( به فارسی: من زیبا هستم ) ، طراحی شده در سال ۱۸۸۲، میان دومین گروه پیکره ها در بخش انتهایی راست در قرار دارد.
• Eternal Springtime ( به فارسی: جوانی ازلی ) در سال ۱۸۸۴ ساخته شد.
• Adam and Eve ( به فارسی: آدم و حوا ) . رودن از هیئت رئیسه درخواست کمک مالی برای ساخت پیکره های آدم و حوا کرد که قرار بود چارچوب دروازه های جهنم باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتهیهٔ مجموعهٔ مجسمه به سفارش Directorate of Fine Arts ( هیئت رئیسهٔ هنرهای زیبا ) در سال ۱۸۸۰ بود و قرار بود مجسمه در سال ۱۸۸۵ آماده شود. رودن به مدت ۳۷ سال، تا زمان مرگش در سال ۱۹۱۷ روی این پروژه کار کرد و در نهایت کار این اثر را به پایان برد. هیئت رئیسه از رودن خواستند که ورودی جذابی را برای موزه ای که قرار بود بعدها ساخته شود ( با نام Decorative Arts Museum ) ، تهیه کند و موضوع این ورودی را بر عهده ٔ خود رودن گذاشتند. رودن، دانته را پسند کرد و خواندن Inferno بر او چیره شده بود. او نقشه ها و طرح هایی از دانته را پیش از درخواست ساخت مجسمه داشت.
Decorative Arts Museum هیچ گاه ساخته نشد. رودن کار روی این پروژه را روی زمین در Hôtel Biron انجام داد. در نزدیکی پایان عمرش، رودن، مجسمه ها، طرح ها و حقوق بازسازی را به دولت فرانسه داد. در سال ۱۹۱۹، دو سال بعد از مرگ رودن، The Hôtel Biron به موزهٔ Musée Rodin تبدیل شد و پذیرای اثر دروازه های جهنم و آثار مربوطه شد.
پیش از ساخت مجسمه، تلاشی برای ساخت طرح نهایی دروازه های جهنم انجام نشده بود، اما الهام ها از اثر دروازه های بهشت ساخته شده به وسیلهٔ Lorenzo Ghiberti در Baptistery of St. John ( تعمیدگاه St. John ) واقع در فلورانس گرفته شده بودند. در قرن ۱۵، درهای برنزی، پیکره هایی از عهد عتیق را مجسم می کردند. منبع دیگر الهام گرفتن ها کلیسای جامع قرون وسطی بود. بعضی از آن ها نقش های نیم برجسته و برجسته را با هم ترکیب می کردند.
مجسمه های اصلی در مقیاس بزرگ تر ساخته شدند و هر کدام به اثرهای هنری تبدیل شدند.
• Le Penseur ( به انگلیسی: The Thinker ) ( به فارسی: متفکر ) که هم چنین به آن The Poet یا شاعر نیز گفته می شود، بالای پانل های در قرار گرفته است. یکی از تفاسیر پیشنهاد می کند که احتمالاً متفکر نمایانگر دانته است که به سمت پایین به شخصیت های the inferno نگاه می کند. از دیگر تفاسیر آن است که متفکر، خود رودن می باشد که با تفکر به اثر خود نگاه می کند.
• Le Baiser ( به انگلیسی: The Kiss ) ( به فارسی: بوسه ) که در ابتدا همراه پیکره های Paolo و Francesca da Rimini در دروازه قرار داشت. رودن قصد داشت که سرور آغازین آنان را به علاوهٔ لعنت شدگی پایانی آنان نشان دهد. او این پیکره را جابه جا کرد که با نام The Kiss یا بوسه شهرت یافت، چرا که به نظر می آمد که با سایر مجسمه های در حال عذاب تفاوت داشت.
• Ugolin et ses enfants ( به انگلیسی: Ugolino and His Children ) ( به فارسی: اوگولینو و فرزندانش ) شخصیت Ugolino della Gherardesca را مجسم می کند، کسی که بر اساس داستان، اجساد فرزندانش را بعد از مرگ آنان بعد از قحطی خورد. ( موقعیت دقیق این داستان: Dante, Inferno, Canto XXXII ) مجموعه ٔ اوگلینو در سال ۱۸۸۲ به عنوان پیکره ای برنزی شکل گیری شد.
• Les trois Ombres ( به انگلیسی: The Three Shades ) ( به فارسی: سه سایبان ) که در ابتدا ۹۸ سانتی متر ارتفاع داشتند. مجموعهٔ بزرگ تر از اندازهٔ طبیعی بدن در ابتدا در سال ۱۸۹۹ از سه پیکرهٔ مجزا ساخته شده بود. بعدها رودن، یک دست را در پیکره ها جابه جا کرد تا آن ها را در فرمی مشابه فرم کوچک ترشان با یکدیگر ترکیب کند.
• Fugit Amor ( به انگلیسی: Fugitive Love ) ( به فارسی: عشق فراری ) در قطعهٔ در راستی قرار گرفته است. این یکی از چندین پیکره ای از عاشقان است که Paolo و Francesca da Rimini را مجسم می کنند. پیکرهٔ مذکر هم چنین The Prodigial نام دارد.
• Paolo and Francesca در قطعهٔ در راستی قرار دارند. پائولو قصد دارد که به فرانچزا برسد، کسی که به نظر می آید در حال گریز است.
• Meditation ( به فارسی: اندیشه ) در سمت راست Tympanum قرار دارد که به عنوان مجسمه ای برگترشده در سال ۱۸۹۶ نشان داده شده است.
• The Old Courtesan ( به فارسی: فاحشهٔ پیر ) پیکره ای برنزی ساخته شده در سال ۱۹۱۰ از یک بدن عریان زنانهٔ پیر است. از این مجسمه هم چنین با جملهٔ Celle qui fut la belle heaulmière ( به انگلیسی: She Who Was Once the Helmet - Maker's Beautiful Wife ) نام برده می شود. این عنوان از برگرفته از شعری نوشتهٔ François Villon می باشد.
• Je Suis Belle ( به انگلیسی: I Am Beautiful ) ( به فارسی: من زیبا هستم ) ، طراحی شده در سال ۱۸۸۲، میان دومین گروه پیکره ها در بخش انتهایی راست در قرار دارد.
• Eternal Springtime ( به فارسی: جوانی ازلی ) در سال ۱۸۸۴ ساخته شد.
• Adam and Eve ( به فارسی: آدم و حوا ) . رودن از هیئت رئیسه درخواست کمک مالی برای ساخت پیکره های آدم و حوا کرد که قرار بود چارچوب دروازه های جهنم باشد.
wiki: دروازه های جهنم