درنیک دمیرچیان

درنیک دمیرچیان ( ارمنی: Դերենիկ Դեմիրճյան؛ ۶ فوریهٔ ۱۸۷۷ – ۶ دسامبر ۱۹۵۶ ) یک شاعر، رمان نویس، نمایش نامه نویس، مترجم اهل ارمنستان بود. وی عضو فرهنگستان ملی علوم ارمنستان بود.
دمیرچیان در ۶ فوریه ۱۸۷۷، در آخالکالاکی در جایی که اکنون در جاواختی، جنوب گرجستان است به دنیا آمد. پس از تکمیل نمودن تحصیلات ابتدایی در تفلیس، وی عضو گروه ادبی ارامنه ورناتون شد، بدینسان نامیده می شد زیرا اعضای آن در طبقه پنجم سکونتگاه شاعر هوهانس تومانیان ملاقات می کردند. دمیرچیان اولین کتاب شعر خویش را در سال ۱۸۹۹ به چاپ رسانید؛ و سپس پس از سال ها در تفلیس، در سال ۱۹۲۵ در ایروان ساکن شد.
در طی دهه ۱۹۲۰ چند نمایش نامه از وی تهیه شد که مهم ترین آن ها «نازار شجاع» ( Քաջ Նազար ) ، یک کمدی «ژنده پوش ثروتمند» دربارهٔ یک شخص فولکلوریک است برمبنای مجموعه ای از بیش ۶۰ منبع توسط شاعر تومانیان جمع آوری شده است. اولین اجرای نازار شجاع در سال ۱۹۲۴ بود. متعاقباً اجراهای حرفه ای از آن در ایروان، تفلیس و باکو تهیه شد. از آن یک اپرا و دیرتر در سال ۱۹۴۰ فیلمی ساخته شد. دمیرچیان از آن به عنوان نمایشنامه ای برای کودکان بزرگسان و بزرگسالان کودکسان توصیف کرده است.
از میانه دهه ۱۹۲۰ علاوه بر نگارش نمایش نامه، دمیرچیان شروع به نگارش و چاپ دیگر سبک های نثر شامل داستان های کوتاه، رمان ها و داستان های کودکان نمود؛ و قابل توجه ترین کار وی "واردانانک" ( بخش های ۱ و ۲، ۴۶–۱۹۴۳، دومین ویرایش ۱۹۵۱ ) ، یک رمان وطن پرست به یادماندی است که به جنگ آزادی خواهی ارامنه در سده ۵ میلادی اختصاص داده شده است.
او همچنین به عنوان یک مترجم از زبان روسی شناخته می شود؛ ترجمه وی از ارواح مردهٔ نیکلای گوگول دمیرچیان به فعالیت و چاپ تا زمان مرگش در ۶ دسامبر ۱۹۵۶ ادامه داد. در سال ۱۹۸۰ جایزه ادبی دولتی درنیک دمیرچیان برای نثر در ارمنستان شوروی بنیانگذاری شد. موزه خانه درنیک دمیرچیان از سال ۱۹۷۷ در شهر ایروان فعالیت می کند، خانه ای که وی بین سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۵۶ در آنجا زندگی می کرد
او به عنوان حامی حقوق انسان ها شناخته می شد. او مؤلف «سرزمین پدری» ( ۱۹۳۹ ) ، «مسروپ ماشتوتس» ( ۱۹۵۶ ) و سایر کتاب ها می باشد. در سال ۱۹۵۳ به عضویت «فرهنگستان علوم جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی» برگزیده شد.
درنیک در آرامستان مرکزی ایروان ( توخماخ ) به خاک سپرده شده است.