درنای سفید فوجیان

بوکس درنای سفید:
( به چینی: 白鶴拳 ) یا درنای سفید فوجیان ( به انگلیسی: Fujian White Crane ) یکی از هنرهای رزمی جنوبی چین است که سرچشمه آن استان فوجیان ( 福建 ) چین است. طبق گفته های پیشینیان، این هنر رزمی را زنی به نام فانگ چینیانگ ( 方七娘، Fāng Qīniáng؛ به لهجه مین نان: Hng Chhit - niâ ) پدید آورده است. از ویژگی های این هنر رزمی می توان به حالت های ایستادن محکم، تکنیک های پیچیده دست و نبرد از نزدیک[ ۱] اشاره کرد که تقلیدی از یک پرنده در حال نوک زدن است. سبک درنای در حال پرواز تکنیک های با دامنه عملکرد دورتری نیز دارد اما با این حال در آن نیز تأکید اصلی بر نبردهای نزدیک است. برخی از سبک های درنای سفید به تمرین جنگ افزارهای گذشته ادامه می دهند اما برخی دیگر تمرین با جنگ افزارها را کنار گذاشته اند. [ ۲]
درنای سفید فوجیان تقلیدی از مشت زنی شائولین است که پایه آن را ویژگی های درنای تایوانی تشکیل می دهد. سیستم کلی نبرد در این هنر بر پایه بررسی جابجایی های حریف، قابلیت های نبرد و روحیه است. تنها پنج حیوان دیگر در مشت زنی شائولین وجود دارد: ببر ( کونگ فوی ببر سیاه شاندونگ ) ، میمون ( کونگ فوی میمون ) ، پلنگ ( کونگ فوی پلنگ ) ، مار ( کونگ فوی مار ) و اژدها ( کونگ فوی اژدهای جنوبی ) . در هنرهای رزمی آخوندک جنوبی و آخوندک شمالی نیز از حرکات های آخوندک الهام گرفته شده است.
خانواده فانگ در استان فوجیان چین جایی که درناهای زیادی داشت زندگی می کردند. پدر چینیانگ هنرهای رزمی جنوبی چین را بلد بود و به دخترش یاد داده بود. یک روز درحالیکه داشت کار می کرد درنایی در نزدیکی او فرود آمد. او با تکه ای چوب و مهارت هایی که از پدرش یاد گرفته بود درصدد ترساندن درنا برآمد ولی هر کاری که می کرد درنا آن را دفاع می کرد.
او می خواست با چوب بر سر درنا بکوبد ولی درنا سرش را جابجا کرده و با بال هایش چوب را دفاع می کرد. هنگامی که می خواست با چوب به بال هایش بزند درنا خود ا کنار کشیده و با پنجه های پایش چوب را رد می کرد. او خواست با نوک چوب به بدن درنا بزند ولی درنا به پشت چرخیده و برمی گشت و با منقارش به چوب ضربه می زد. از آن پس، چینیانگ به بررسی حرکات درناها پرداخت و حرکات درناها را با تکنیک هایی که از پدرش آموخته بود درهم آمیخت و سبک درنای سفید استان فوجیان را پدید آورد.
این داستان را به گونه های مختلفی بیان کرده اند. در برخی از آن ها آمده که درنا شربه های چوب را بلوک نکرده بلکه فقط جاخالی داده و ضربه ها را برگردانده است. نکته اصلی این سبک، بکارگیری کمتر نیروی فیزیکی، پافشاری بر جاخالی دادن و طفره رفتن و سپس حمله به نقاط آسیب پذیر حریف است. عناصر مبارزه ای درنای سفید محبوب هستند به ویژه در دفاع شخصی زنان زیرا به قدرت وابسته نیستند و زنان راحت تر می توانند حرکات شبیه به نوک زدن درنا در حمله را تقلید کنند. کاتاهای درنای سفید در کاراته نیز بر حمله به نقاط حساس ( کیوشو ) تأکید دارند.