سودا[ ۱] یا اِگزِما ( به انگلیسی: Eczema ) همچنین پوست آماس[ ۲] یا دِرماتیت ( به انگلیسی: Dermatitis ) ، به التهاب یا التهاب پوست گفته می شود که می تواند منجر به خارش، قرمزی، تورم، پوسته ریزی و دیگر نشانه ها شود. [ ۳] [ ۴]
درم به معنی پوست و itis به معنی التهاب است. مهم ترین نوع درماتیت، اگزما ( به خصوص اگزمای آتوپیک ) است. گاهی اگزما و درماتیت، معادل در نظر گرفته می شوند. به هر نوع ضایعهٔ پوستی که ماهیت اصلی و اولیهٔ آن واکنش التهابی باشد درماتیت گفته می شود. [ ۵]
اگزما از یک واژهٔ یونانی به معنای جوش بالا آمده است. [ ۶]
دو واژهٔ درماتیت و اگزما به جای همدیگر استفاده می شود ولی معمولاً در مواردی که عامل خارجی مسبب التهاب وجود داشته باشد از واژهٔ درماتیت و در مواردی که عامل خارجی وجود نداشته و به اصطلاح بیماری اندوژن باشد از واژهٔ اگزما استفاده می شود. [ ۷] [ ۸]
- درماتیت آتوپیک ( Atopic dermatitis ) : در کودکان شایع است، به نظر می رسد که ارثی باشد چرا که تقریباً همیشه سابقهٔ خانوادگی درماتیت یا آسم در این افراد وجود دارد. نشانه های این نوع درماتیت عبارت اند از: خشکی پوست به همراه خارش، بثورات بر روی صورت، داخل آرنج، پشت زانوها، و بر روی دست ها و پاها. خارش پوست موجب قرمزی، ورم، ترک، خروج مایع، کلفتی پوست و پوسته اندازی.
- درماتیت تماسی نوعی التهاب پوست است که در صورت تماس مستقیم با مادهٔ محرک خارجی یا ایجادکنندهٔ حساسیت بروز می کند؛ تماس مستقیم با بسیاری از محرک ها و آلرژن ها عامل التهاب است. درماتیت تماسی فقط سطح پوست را تحت تأثیر قرار می دهد. بهبود این حساسیت معمولاً روزها و هفته ها طول می کشد و فقط وقتی به طور کامل از بین می رود که پوست دیگر به هیچ وجه در تماس با مادهٔ حساسیت زا یا محرک قرار نگیرد. درماتیت تماسی معمولاً نقاط خارش داری را برجا می گذارد که سطح وسیعی را درگیر می کند و حالت سوختگی ایجاد می شود. در این حالت، سطحی که بیشتر با مادهٔ محرک در تماس بوده، بیشتر درگیر می شود. درماتیت تماسی بسته به علت ایجادکنندهٔ آن به دو دسته تقسیم می شود: درماتیت تماسی تحریکی و درماتیت تماسی آلرژیک
- درماتیت تماسی تحریکی ( Irritant contact dermatitis ) : تماس مکرر با آب، مواد شوینده، حلال ها و مواد شیمیایی، و هر گونه اصطکاک پوست می تواند موجب این گونه درماتیت شود. در این عارضه پوست قرمز شده و خارش دار است. درماتیت تماسی تحریکی شایع ترین نوع درماتیت است و حدود ۸۰ درصد درماتیت ها را شامل می شود. این نوع درماتیت از تماس مکرر پوست با موادی مثل صابون، لوازم آرایشی یا دئودورانت ها ایجاد می شود. تماس با این مواد باعث ایجاد قرمزی، خشکی و خارش در پوست می شود که معمولاً کف دست ها هستند که پس از استفاده باعث ایجاد درماتیت تماسی تحریکی می شوند، چون این مواد چربی و موانع محافظت کننده را از سطح پوست حذف می کنند. علائم آن بیشتر شامل قرمزی، خارش، پوسته پوسته شدن، تورم، تاول، خشکی، فلسی شدن، ضخیم شدن و احساس حرارت در نقطهٔ تماس می شود. در موارد شدیدتر، تاول های شدید و زخم های باز ایجاد می شود. بیشتر افرادی که با آب در تماسند، مانند آرایشگرها و تولیدکنندگان مواد غذایی، بیشتر به این نوع درماتیت مبتلا می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرم به معنی پوست و itis به معنی التهاب است. مهم ترین نوع درماتیت، اگزما ( به خصوص اگزمای آتوپیک ) است. گاهی اگزما و درماتیت، معادل در نظر گرفته می شوند. به هر نوع ضایعهٔ پوستی که ماهیت اصلی و اولیهٔ آن واکنش التهابی باشد درماتیت گفته می شود. [ ۵]
اگزما از یک واژهٔ یونانی به معنای جوش بالا آمده است. [ ۶]
دو واژهٔ درماتیت و اگزما به جای همدیگر استفاده می شود ولی معمولاً در مواردی که عامل خارجی مسبب التهاب وجود داشته باشد از واژهٔ درماتیت و در مواردی که عامل خارجی وجود نداشته و به اصطلاح بیماری اندوژن باشد از واژهٔ اگزما استفاده می شود. [ ۷] [ ۸]
- درماتیت آتوپیک ( Atopic dermatitis ) : در کودکان شایع است، به نظر می رسد که ارثی باشد چرا که تقریباً همیشه سابقهٔ خانوادگی درماتیت یا آسم در این افراد وجود دارد. نشانه های این نوع درماتیت عبارت اند از: خشکی پوست به همراه خارش، بثورات بر روی صورت، داخل آرنج، پشت زانوها، و بر روی دست ها و پاها. خارش پوست موجب قرمزی، ورم، ترک، خروج مایع، کلفتی پوست و پوسته اندازی.
- درماتیت تماسی نوعی التهاب پوست است که در صورت تماس مستقیم با مادهٔ محرک خارجی یا ایجادکنندهٔ حساسیت بروز می کند؛ تماس مستقیم با بسیاری از محرک ها و آلرژن ها عامل التهاب است. درماتیت تماسی فقط سطح پوست را تحت تأثیر قرار می دهد. بهبود این حساسیت معمولاً روزها و هفته ها طول می کشد و فقط وقتی به طور کامل از بین می رود که پوست دیگر به هیچ وجه در تماس با مادهٔ حساسیت زا یا محرک قرار نگیرد. درماتیت تماسی معمولاً نقاط خارش داری را برجا می گذارد که سطح وسیعی را درگیر می کند و حالت سوختگی ایجاد می شود. در این حالت، سطحی که بیشتر با مادهٔ محرک در تماس بوده، بیشتر درگیر می شود. درماتیت تماسی بسته به علت ایجادکنندهٔ آن به دو دسته تقسیم می شود: درماتیت تماسی تحریکی و درماتیت تماسی آلرژیک
- درماتیت تماسی تحریکی ( Irritant contact dermatitis ) : تماس مکرر با آب، مواد شوینده، حلال ها و مواد شیمیایی، و هر گونه اصطکاک پوست می تواند موجب این گونه درماتیت شود. در این عارضه پوست قرمز شده و خارش دار است. درماتیت تماسی تحریکی شایع ترین نوع درماتیت است و حدود ۸۰ درصد درماتیت ها را شامل می شود. این نوع درماتیت از تماس مکرر پوست با موادی مثل صابون، لوازم آرایشی یا دئودورانت ها ایجاد می شود. تماس با این مواد باعث ایجاد قرمزی، خشکی و خارش در پوست می شود که معمولاً کف دست ها هستند که پس از استفاده باعث ایجاد درماتیت تماسی تحریکی می شوند، چون این مواد چربی و موانع محافظت کننده را از سطح پوست حذف می کنند. علائم آن بیشتر شامل قرمزی، خارش، پوسته پوسته شدن، تورم، تاول، خشکی، فلسی شدن، ضخیم شدن و احساس حرارت در نقطهٔ تماس می شود. در موارد شدیدتر، تاول های شدید و زخم های باز ایجاد می شود. بیشتر افرادی که با آب در تماسند، مانند آرایشگرها و تولیدکنندگان مواد غذایی، بیشتر به این نوع درماتیت مبتلا می شوند.
wiki: درماتیت