درجه نظامی یا درجه بندی نظامی، سامانه ای منظم برای تشخیص سلسله مراتب در نیروهای مسلح یا نهادهایی است که توسط نظام سازماندهی می شوند. معمولاً یونیفرم و علائم نصب شده بر روی آن نشانگر درجهٔ یکدرجه بندی نظامی در طول عملیات ها و در زمینه های پشتیبانی، فرماندهی و هماهنگی پی برده بودند. با گذشت زمان عملیات های نظامی بزرگتر و پیچیده تر شدند که این موضوع باعث شد تا سامانه های درجه بندی نیز به نسبت پیچیده تر گردند.
امروزه تقریباً در تمام نیروهای مسلح جهان از درجه های نظامی استفاده می شود. در برخی مقاطع، کشورهای کمونیست استفاده از درجه را منع کردند ( مثل ارتش سرخ روسیه شوروی در فاصلهٔ سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۵، [ ۱] ارتش آزادی بخش خلق چین از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۸[ ۲] و ارتش آلبانی از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۱ ) . [ ۳] اما پس از این که در عمل به مشکلات عملیاتی مربوط به فرماندهی و کنترل برخوردند استفاده از آن را بار دیگر قانونی ساختند. ASSAY MOOSA
سازمان سپاه هخامنشی ( سْپادَ ) بر پایهٔ سامانهٔ دهدهی بوده است که نسبت به رقیب یونانی برتری بسیار داشته است و در هیچ سپاه آسیایی تا زمان مغول ها به کار گرفته نشده است.
ارتش ایران باستان از چندین گروه بندی قابل کنترل تحت فرماندهی یک نفر تشکیل شده بود. این گروه بندی ها مبتنی بر سیستم شمارش دهدهی بود. برای مثال در ارتش هخامنشیان کوچکترین یگان از ۱۰ نفر سرباز تشکیل شده بود که به آن دَثه ( پارسی باستان: daθa «دهه» ) می گفتند و فرمانده آن یک دثه پَتی ( پارسی باستان: daθapati «ده بد» ) بود. پس از آن یگان ۱۰۰ نفری بود که به آن ثتَه ( پارسی باستان: θata «صده» ) می گفتند و فرمانده آن یک ثته پتی ( پارسی باستان: θatapati «صدبد» ) بود. یک یگان ۱۰۰۰ نفره هزاره ( پارسی باستان: hazāra ) نام داشت که فرمانده آن هزاره پتی ( پارسی باستان: hazārapati هزاربد ) خوانده می شد و یک یگان ۱۰٬۰۰۰ نفری بَیوَره ( پارسی باستان: baivara ) نامیده می شد که فرمانده آن یک بیوره پتی ( پارسی باستان: baivarapati «بیوربد» ) بود. کل نیروهای مسلح هخامنشیان سپاده ( پارسی باستان: spāda - «سپاه» ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاده پَتی ( پارسی باستان: spādapati «سپاهبد» ) خوانده می شدند. [ ۴]
در زمان اشکانیان نیز نیروهای مسلح سپاذ ( پارتی: spāδ ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاذبد ( پارتی: spāδbad ) خوانده می شدند. اما در سپاه اشکانیان صده ها «وَست» ( پارتی: wast ) ، هزاره ها «درفش» ( پارتی: drafš ) و بَیوَره ها «گُند» ( پارتی: gund ) نامیده می شدند. فرماندهان این یگان ها «وست سالار» ( پارتی: wast - sālār ) ، «درفش سالار» ( پارتی: drafš - sālār ) و «گند سالار» ( پارتی: gund - sālār ) نامیده می شدند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامروزه تقریباً در تمام نیروهای مسلح جهان از درجه های نظامی استفاده می شود. در برخی مقاطع، کشورهای کمونیست استفاده از درجه را منع کردند ( مثل ارتش سرخ روسیه شوروی در فاصلهٔ سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۵، [ ۱] ارتش آزادی بخش خلق چین از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۸[ ۲] و ارتش آلبانی از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۱ ) . [ ۳] اما پس از این که در عمل به مشکلات عملیاتی مربوط به فرماندهی و کنترل برخوردند استفاده از آن را بار دیگر قانونی ساختند. ASSAY MOOSA
سازمان سپاه هخامنشی ( سْپادَ ) بر پایهٔ سامانهٔ دهدهی بوده است که نسبت به رقیب یونانی برتری بسیار داشته است و در هیچ سپاه آسیایی تا زمان مغول ها به کار گرفته نشده است.
ارتش ایران باستان از چندین گروه بندی قابل کنترل تحت فرماندهی یک نفر تشکیل شده بود. این گروه بندی ها مبتنی بر سیستم شمارش دهدهی بود. برای مثال در ارتش هخامنشیان کوچکترین یگان از ۱۰ نفر سرباز تشکیل شده بود که به آن دَثه ( پارسی باستان: daθa «دهه» ) می گفتند و فرمانده آن یک دثه پَتی ( پارسی باستان: daθapati «ده بد» ) بود. پس از آن یگان ۱۰۰ نفری بود که به آن ثتَه ( پارسی باستان: θata «صده» ) می گفتند و فرمانده آن یک ثته پتی ( پارسی باستان: θatapati «صدبد» ) بود. یک یگان ۱۰۰۰ نفره هزاره ( پارسی باستان: hazāra ) نام داشت که فرمانده آن هزاره پتی ( پارسی باستان: hazārapati هزاربد ) خوانده می شد و یک یگان ۱۰٬۰۰۰ نفری بَیوَره ( پارسی باستان: baivara ) نامیده می شد که فرمانده آن یک بیوره پتی ( پارسی باستان: baivarapati «بیوربد» ) بود. کل نیروهای مسلح هخامنشیان سپاده ( پارسی باستان: spāda - «سپاه» ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاده پَتی ( پارسی باستان: spādapati «سپاهبد» ) خوانده می شدند. [ ۴]
در زمان اشکانیان نیز نیروهای مسلح سپاذ ( پارتی: spāδ ) و فرمانده کل نیروهای مسلح سپاذبد ( پارتی: spāδbad ) خوانده می شدند. اما در سپاه اشکانیان صده ها «وَست» ( پارتی: wast ) ، هزاره ها «درفش» ( پارتی: drafš ) و بَیوَره ها «گُند» ( پارتی: gund ) نامیده می شدند. فرماندهان این یگان ها «وست سالار» ( پارتی: wast - sālār ) ، «درفش سالار» ( پارتی: drafš - sālār ) و «گند سالار» ( پارتی: gund - sālār ) نامیده می شدند. [ ۵]
wiki: درجه نظامی