دِبریدمان ( به فرانسوی: Debridement ) به برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی شده یا صدمه دیده از بدن بیمار، به منظور تسریع روند جایگزینی یا ترمیم طبیعی در بافت سالم اطراف آن و بهبود در آن قسمت گفته می شود. دبریدمان می تواند به صورت جراحی ( برش توسط تیغ ) ، توسط اتولیز ( به کمک آنزیم ) یا شیمیایی ( با استفاده از دارو ) انجام گیرد. دبریدمان در بدن نباید با دبریدمان در دندانپزشکی که به مفهوم حذف و از بین بردن پلاک و جرم رسوب شده در دهان و بین دندان و لثه است، اشتباه گرفته شود. در دبریدمان دندانپزشکی از دستگاه اولتراسونیک یا مسواک یا مواد شیمیایی مانند آب اکسیژنه برای حذف جرم استفاده می شود. [ ۱] [ ۲]
دبریدمان به چهار روش انجام می شود که بنا به نیاز، دخالت پزشکی در مورد بیمار در نظر گرفته می شود. [ ۳]
در این روش به بدن اجازه داده می شود که توسط آنزیم های خود به هضم و نابودی بافت مرده و مرطوب نگه داشتن آن اقدام کند و به انحلال اِسکار و جای زخم بپردازد. این روش در زخم ها و جراحت های درجه ۳ و درجه ۴ مناسب است. از اشکالات دبریدمان اتولیز می توان به زمان طولانی در بهبود و خطر عفونی شدن اشاره نمود.
به تقلید از بدن و به وسیلهٔ آنزیم های شیمیایی می توان به درمان نکروز پرداخت. در زخم های با نکروز بزرگ مناسب است.
یا همان روش سنتی خیس کردن زخم و نکروز و بعد برداشتن بخش مردهٔ پوست.
در مواقعی که نکروز بسیار گسترده باشد و روش های فوق به علت عملی نبودن و خطر عفونی شدن وجود داشته باشد، توسط پزشک و پس از انجام بی حسی موضعی اقدام به برش بافت مرده و حذف آن می گردد. این روش مؤثر ولی دردناک ( برای بیمار ) و هزینهٔ زیادی از قبیل مواد و ابزار مصرفی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدبریدمان به چهار روش انجام می شود که بنا به نیاز، دخالت پزشکی در مورد بیمار در نظر گرفته می شود. [ ۳]
در این روش به بدن اجازه داده می شود که توسط آنزیم های خود به هضم و نابودی بافت مرده و مرطوب نگه داشتن آن اقدام کند و به انحلال اِسکار و جای زخم بپردازد. این روش در زخم ها و جراحت های درجه ۳ و درجه ۴ مناسب است. از اشکالات دبریدمان اتولیز می توان به زمان طولانی در بهبود و خطر عفونی شدن اشاره نمود.
به تقلید از بدن و به وسیلهٔ آنزیم های شیمیایی می توان به درمان نکروز پرداخت. در زخم های با نکروز بزرگ مناسب است.
یا همان روش سنتی خیس کردن زخم و نکروز و بعد برداشتن بخش مردهٔ پوست.
در مواقعی که نکروز بسیار گسترده باشد و روش های فوق به علت عملی نبودن و خطر عفونی شدن وجود داشته باشد، توسط پزشک و پس از انجام بی حسی موضعی اقدام به برش بافت مرده و حذف آن می گردد. این روش مؤثر ولی دردناک ( برای بیمار ) و هزینهٔ زیادی از قبیل مواد و ابزار مصرفی دارد.
wiki: دبریدمان