داگلاس ای - ۱ اسکاریدر ( نام پیشین:ای دی ) ( ( به انگلیسی: Douglas A - 1 Skyraider ( formerly AD ) جنگندهٔ تهاجمی آمریکایی است که از اواخر دههٔ ۱۹۴۰ تا اوائل دههٔ ۱۹۸۰ فعال بود. این هواپیما به عنوان تنها جنگنده ملخ دار پیستونی که در عصر جت در کنار جنگنده هایی موتور جت به عملیات می پرداخت شهرت زیادی برای خود دست و پا کرده بود. اسکای ریدر بیش از سه دهه و برای کشورهای گوناگون خدمت کرد و حتی در کنار جنگنده اف - ۴ فانتوم به عملیات پرداخت. مدت زمان خدمت اسکایریدر بسیار طولانی بوده و از جنگنده های موفق به حساب می آمد و حتی بال های راست و سرعت پایین آن الهام بخش جت جانشین آن ای - ۱۰ ثاندربولت ۲ گردید. [ ۲]
کاربران این جنگنده نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نیروی هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا بودند. این هواپیما همچنین در نیروهای خارجی از جمله نیروی دریایی بریتانیا، نیروی هوایی فرانسه و نیروی هوایی جمهوری ویتنام به کار گرفته می شد.
این جنگنده در خلال جنگ جهانی دوم طراحی شد تا نیازهای نیروی دریایی آمریکا را برای یک جنگندهٔ تک سرنشینهٔ دوربرد ناونشین با توانایی پرتاب بمب و اژدر بر طرف نماید و جانشین جنگنده های هلدایور و اونجر گردد. طراح این هواپیما اد هاینمن از شرکت داگلاس ارکرفت بود. نمونه های اولیهٔ این هواپیما در تاریخ ۶ ژوئیه ۱۹۴۴ با نام ایکس بی تی۲دی - ۱ سفارش داده شد. ایکس بی تی۲دی - ۱ نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۸ مارس ۱۹۴۵ انجام داد. نیروی دریایی آمریکا ارزشیابی این هواپیما را در مرکز آزمایش هوایی نیروی دریایی آغاز نمود. [ ۳] در دسامبر ۱۹۴۶ با تغییر نام به ای دی - ۱ نخستین مرحلهٔ تحویل این هواپیما به ناوگان نیروی دریایی انجام شد. [ ۴]
ای دی - ۱ در مرکز ال سگوندوی داگلاس در جنوب کالیفرنیا ساخته شد. [ ۵] وجه ممیزهٔ این جنگنده بال های راست آن بود که بر روی هر کدام از بال ها هفت جایگاه سلاح وجود داشت و همین باعث می شد هواپیما قدرت مانور فوق العاده و توانایی حمل مقادیر بسیاری مهمات را تا شعاع عملیاتی قابل توجهی نسبت به جت های فروصوت و فراصوت سنگین هم زمان خود داشته باشد. این هواپیما برای مأموریت های حمله به هدف های زمینی و مقابله با پدافند دشمن ویژه سازی شده بود که از این نظر با جنگنده های سریعتر مانند ووت اف۴یو کرسر یا نورث امریکن پی - ۵۱ ماستنگ که برای حمل بمب ویژه سازی شده بودند و تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ در آمریکا بازنشسته شدند تفاوت داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاربران این جنگنده نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نیروی هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا بودند. این هواپیما همچنین در نیروهای خارجی از جمله نیروی دریایی بریتانیا، نیروی هوایی فرانسه و نیروی هوایی جمهوری ویتنام به کار گرفته می شد.
این جنگنده در خلال جنگ جهانی دوم طراحی شد تا نیازهای نیروی دریایی آمریکا را برای یک جنگندهٔ تک سرنشینهٔ دوربرد ناونشین با توانایی پرتاب بمب و اژدر بر طرف نماید و جانشین جنگنده های هلدایور و اونجر گردد. طراح این هواپیما اد هاینمن از شرکت داگلاس ارکرفت بود. نمونه های اولیهٔ این هواپیما در تاریخ ۶ ژوئیه ۱۹۴۴ با نام ایکس بی تی۲دی - ۱ سفارش داده شد. ایکس بی تی۲دی - ۱ نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۸ مارس ۱۹۴۵ انجام داد. نیروی دریایی آمریکا ارزشیابی این هواپیما را در مرکز آزمایش هوایی نیروی دریایی آغاز نمود. [ ۳] در دسامبر ۱۹۴۶ با تغییر نام به ای دی - ۱ نخستین مرحلهٔ تحویل این هواپیما به ناوگان نیروی دریایی انجام شد. [ ۴]
ای دی - ۱ در مرکز ال سگوندوی داگلاس در جنوب کالیفرنیا ساخته شد. [ ۵] وجه ممیزهٔ این جنگنده بال های راست آن بود که بر روی هر کدام از بال ها هفت جایگاه سلاح وجود داشت و همین باعث می شد هواپیما قدرت مانور فوق العاده و توانایی حمل مقادیر بسیاری مهمات را تا شعاع عملیاتی قابل توجهی نسبت به جت های فروصوت و فراصوت سنگین هم زمان خود داشته باشد. این هواپیما برای مأموریت های حمله به هدف های زمینی و مقابله با پدافند دشمن ویژه سازی شده بود که از این نظر با جنگنده های سریعتر مانند ووت اف۴یو کرسر یا نورث امریکن پی - ۵۱ ماستنگ که برای حمل بمب ویژه سازی شده بودند و تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ در آمریکا بازنشسته شدند تفاوت داشت.
wiki: داگلاس ای ۱ اسکایریدر